Στο πρόσφατο παρελθόν δεν έχει ξαναζητηθεί κοινοβουλευτική συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών για την ποιότητα του δημόσιου διαλόγου. Παρότι το επίπεδο του τελευταίου από το πρώτο μνημόνιο κι έπειτα έγινε πολλές φορές επίπεδο. Η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος – που την ανακοίνωσε – εξήγησε το πρωθυπουργικό κίνητρο: «Ενα πρόβλημα κοινωνικό κινδυνεύει να χάσει την ουσία του, να οδηγήσει σε πλαστούς διχασμούς και να εκτροχιάσει τον δημόσιο διάλογο». Οντως, αφού κάθε συριζαϊκή φυλή έχει και από μια κατηγορία για τους κυβερνητικούς – από εκείνες που μιλούν «θεσμικά» για απόπειρα συγκάλυψης μέχρι τις άλλες που «επιχειρηματολογούν» σαν τρολ υπονοώντας ότι οι πολιτικοί τους αντίπαλοι είναι παιδεραστές ή ακόμη και προαγωγοί ανηλίκων. Αλλά και κάποιοι νεοδημοκράτες απαντούν στο ίδιο στυλ, τιτιβίζοντας για τον «κίναιδο και παιδεραστή Αρη Βελουχιώτη», τη φωτογραφία του οποίου είχαν υπουργοί της κυβερνώσας Αριστεράς κρεμασμένη στα γραφεία τους. Η κυβέρνηση, λοιπόν, την αιτήθηκε στον Πρόεδρο της Βουλής ώστε «να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους». Από την άλλη όμως, πώς μια συνεδρίαση στην Ολομέλεια θα καθαρίσει τη νοσηρή ατμόσφαιρα;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ