Πλησιάζουµε στο τέλος µιας χρονιάς που σηµαδεύτηκε από ένα απρόσµενο γεγονός, µια πανδηµία που έβαλε… στον πάγο ένα τεράστιο µέρος της ανθρώπινης δραστηριότητας και µαζί της την οικονοµία. Η χρονιά που µας έρχεται όµως θα ξεκινήσει µε άλλους όρους, καθώς πλησιάζει, όπως ελπίζουµε, η στιγµή που θα ξαναπάρουµε τις ζωές µας στα χέρια µας, ώστε να µπει σε τροχιά η ανάκαµψη των οικονοµιών και των κοινωνιών µας.
Θα μιλάμε πολύ στο άμεσο μέλλον, ξανά, για μέτρα δημοσιονομικού και φορολογικού χαρακτήρα, για επενδύσεις και δημιουργία θέσεων εργασίας. Αν θέλουμε όμως να βελτιώσουμε τη χώρα και τις ζωές μας μεσομακροπρόθεσμα, από αυτή την προσπάθεια δεν μπορεί να λείπουν όλα αυτά τα πεδία της πολιτικής που αφορούν την εξέλιξη του ανθρώπου, την ισότητα ευκαιριών, τα εργαλεία που του παρέχονται για την προσωπική του ανάπτυξη. Δεν πρέπει, για παράδειγμα, να ξεχάσουμε τον πολιτισμό, αυτόν τον ειδικό πλούτο της πατρίδας μας, ο οποίος απαιτεί συνεχή φροντίδα, αλλά μας δίνει περιθώρια, ταυτοχρόνως, για μεγάλη και σοβαρή αξιοποίηση προς όφελος όλων μας. Δεν μπορεί παρά να είναι προτεραιότητα, άρα, η στήριξή του και η εφαρμογή σύγχρονων αντιλήψεων με μεταρρυθμιστικό πνεύμα στη διαχείρισή του.
Δεν πρέπει, επίσης, να µπει σε δεύτερη µοίρα η παιδεία, ένας τοµέας που είχε τοποθετηθεί ψηλά στην προεκλογική ατζέντα της κυβέρνησης. Είναι σαφές ότι υπάρχει θέληση από τη µεριά της για να προχωρήσουν ζητήµατα όπως αυτό της φύλαξης των πανεπιστηµίων ή η µεταρρύθµιση του συστήµατος εισαγωγής. Η θέληση όµως δεν αρκεί, θα χρειαστεί και θάρρος. Γιατί ο κόσµος, ως γνωστόν, δεν αλλάζει χωρίς συγκρούσεις.
