Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Πριν από δέκα περίπου χρόνια είχα προσέλθει στο τότε ΕΣΡ να δώσω εξηγήσεις για το δελτίο ειδήσεων του MEGA.
Δεν θυμάμαι γιατί είχα πάει εγώ αλλά δεν έχει σημασία.
Εκεί μου παρουσίασαν μια κατανομή του χρόνου στα δελτία ειδήσεων από την οποία φαινόταν ότι η κυβέρνηση αδικείται.
Παράξενο. Τα δικά μου χαρτιά κατέγραφαν το αντίθετο. Τότε μάλιστα ήταν η κυβέρνηση Καραμανλή και παίζαμε φουλ Βατοπέδι, το οποίο προφανώς αφορούσε την κυβέρνηση.
Τους εξήγησα ότι η μέτρησή τους δεν υπολόγιζε τον χρόνο που τα δελτία αφιέρωναν στο Βατοπέδι. Τότε ένα μέλος του ΕΣΡ πετάγεται και μου λέει:
- Αλλο αυτό. Το Βατοπέδι δεν είναι υπέρ της κυβέρνησης!
- Συνεπώς δεν μετράτε αν καλύπτουμε την κυβέρνηση αλλά αν είμαστε υπέρ της κυβέρνησης. Για το δεύτερο δεν μπορώ να κάνω τίποτα, του απάντησα.
Η σεμνή ακρόαση έληξε άδοξα.
Εχω περάσει τριάντα χρόνια να ακούω τα κόμματα να διαμαρτύρονται για τα «κανάλια». Ολα τα κόμματα, ακόμη και μερικά που δεν υπάρχουν πια.
Αλλοτε βάσιμα κι άλλοτε αβάσιμα. Δεν είναι το θέμα μου.
Ούτως ή άλλως ο καθένας θεωρεί πως ό,τι λέει είναι σημαντικό κι ότι δεν αναδεικνύεται επαρκώς η σημασία όσων σημαντικών λέει.
Το ίδιο συνέβαινε πάντα. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα.
Η ουσία όμως είναι μία. Ολα τα κόμματα προσπαθούν άλλοτε φωνάζοντας, άλλοτε πιέζοντας, άλλοτε εκβιάζοντας, άλλοτε εκφοβίζοντας να αποκομίσουν την ευνοϊκότερη δυνατή μεταχείριση από τα μέσα.
Τις τηλεοράσεις. Τις εφημερίδες. Τα ραδιόφωνα. Τα περιοδικά. Αν μπορούσαν, θα τσακώνονταν ακόμη και για τις διαφημιστικές αφίσες στα λεωφορεία και το μετρό.
Επικαλούνται συνεχώς «την ισότιμη προβολή των κομμάτων», παρ' όλο που δεν είναι κανενός δουλειά να προβάλλει κόμματα. Οποιος ψάχνει προβολή προσλαμβάνει διαφημιστές κι αγοράζει διαφημιστικό χρόνο.
That's life!
Στην περίπτωση των τηλεοράσεων και των ραδιοφώνων υπάρχει όμως μια εποπτεύουσα Αρχή, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.
Ετσι ορίζει το Σύνταγμα. Κι εκεί βρίσκεται το πρόβλημα.
Οτι το Σύνταγμα αναθέτει στο ΕΣΡ έναν ρόλο εποπτείας και παρέμβασης, ο οποίος μόνο με ειδικές εξουσίες θα μπορούσε να επιβληθεί σε καθεστώς δημοκρατίας.
Ενώ την ίδια στιγμή, το ίδιο Σύνταγμα, δεν δίνει στο ΕΣΡ καμία πρακτική εξουσία ή δυνατότητα να εκπληρώσει αυτόν τον ρόλο χωρίς να καταργήσει τα κανάλια.
Αυτή η αντίφαση πρέπει κάποια στιγμή να λυθεί. Και φυσικά να λυθεί εκεί που δημιουργείται. Στο ίδιο το Σύνταγμα.
Αφού συμφωνήσουμε ότι, καλώς ή κακώς, η ενημέρωση δεν είναι δουλειά των κομμάτων. Κι ούτε φυσικά τα κόμματα είναι κριτική επιτροπή της ενημέρωσης.
