Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Η νέα αντίληψη σε αυτούς τους αντισυμβατικούς καιρούς είναι ότι οι κυβερνήσεις στις προηγμένες οικονομίες μπορούν να επωφεληθούν από τα σημερινά εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια για να δανειστούν και να ξοδέψουν χωρίς όριο για να στηρίξουν την οικονομία. Αλλά το γεγονός είναι ότι υπάρχει πάντα ένα όριο, και αυτό μπορεί να εμφανιστεί νωρίτερα από ό,τι συνειδητοποιούν πολλοί.
Σε αυτόν τον παράξενο κόσμο με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια, ποια όρια υπάρχουν για τον δημόσιο δανεισμό; Σύμφωνα με τους υποστηρικτές της Σύγχρονης Νομισματικής Θεωρίας (MMT), δεν υπάρχουν όρια, τουλάχιστον όχι για χώρες που εκδίδουν χρέη στο δικό τους νόμισμα και έχουν πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα. Σε τελική ανάλυση, η κεντρική τράπεζα μπορεί απλώς να εκτυπώσει χρήματα για να εξοφλήσει το χρέος που λήγει, και αυτό δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε πληθωρισμό εφόσον διατηρείται κάποια αρκετά υψηλή ανεργία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η MMT έχει υποστηριχτεί από πολιτικούς που υποστηρίζουν τις κυβερνητικές δαπάνες για την ανακούφιση κάθε προβλήματος. Φυσικά, κάθε «θεωρία» που υπόσχεται ένα δωρεάν γεύμα θα πρέπει να προσεγγιστεί με σκεπτικισμό.
Μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να αποφύγει βραχυπρόθεσμες διαταραχές στις αγορές χρήματος με χρηματοδοτήσεις μέσω της κεντρικής τράπεζας. Μεσοπρόθεσμα, ωστόσο, αυτή η προσέγγιση δεν της επιτρέπει να δανείζεται περισσότερο απ' ό,τι θα μπορούσε να δανείζεται με απευθείας χρηματοδότηση. Ο επενδυτής σε νέο χρέος πρέπει να είναι σίγουρος μεταξύ άλλων ότι τα τρέχοντα και μελλοντικά φορολογικά έσοδα της κυβέρνησης, τα καθαρά έσοδα από άλλες κρίσιμες δαπάνες, θα είναι επαρκή για την αποπληρωμή του συσσωρευμένου χρέους της.
Πολλές κυβερνήσεις ανεπτυγμένων χωρών επηρεάζονται από διχαστικές πολιτικές που συνήθως ενθαρρύνουν τις υψηλότερες δαπάνες αλλά όχι τα υψηλότερα έσοδα - γεγονός που μπορούν να πιστοποιήσουν και πολλές αναδυόμενες οικονομίες.
Εάν τα πράγματα είναι όντως έτσι, δεν θα ήταν έκπληξη να δούμε υψηλότερο πληθωρισμό σε λίγα χρόνια. Αυτό δεν αποτελεί επιχείρημα για άμεση λιτότητα. Στον βαθμό που οι κυβερνήσεις μπορούν να στοχεύουν τον τρόπο με τον οποίο δαπανούν για να προστατεύσουν το πορτοφόλι των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, θα ανακτήσουν αυτές τις επενδύσεις μέσω μελλοντικών εσόδων. Οι δημόσιες δαπάνες, ωστόσο, πρέπει να είναι λογικές και να μη βασίζονται στη νομισματική σκέψη ότι όλα γίνονται με μαγικό τρόπο.
Ο Ραγκουράμ Ρατζάν είναι πρώην επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της Ινδίας (Reserve Bank of India). Είναι καθηγητής Οικονομικών στο University of Chicago Booth School of Business
