Για όσους, όπως εγώ, γεννηθήκαμε σε αστικές περιοχές της Ελλάδας κατά τη διάρκεια των χρόνων αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το τέλος του Εμφυλίου, τα βιβλία για παιδιά, χωρίς να είναι πολλά, πιστεύω πως κάλυπταν – ως προς τον αριθμό των εκδόσεων – ένα μεγάλο μέρος, ίσως και πλήρως, των αναγνωστικών προτιμήσεων εκείνης της εποχής. Υπήρξα ένα από τα παιδιά που είχαν έναν μεγάλο αριθμό εξωσχολικών, λογοτεχνικών βιβλίων για να εξασκώ τη φαντασία μου, να καλύπτω τις προτιμήσεις μου για περιπέτειες, να ικανοποιώ τις διαθέσεις μου προς ονειροπόληση. Τα περισσότερα από εκείνα τα βιβλία τα έχω ακόμα στη βιβλιοθήκη μου. Δύο είναι οι συγγραφείς που κυριαρχούν – ο Ιούλιος Βερν και η Πηνελόπη Δέλτα. Και ασφαλώς μυθιστορήματα κλασικά, με ήρωες κλασικούς – Τομ Σόγερ και Χοκ Φιν, Μπαρμπα-Θωμάς και Μαύρη Καλλονή, Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, Γκιούλιβερ, Τρεις Σωματοφύλακες, Δον Κιχώτης και Γαργαντούας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή