Εγκαταστάθηκε στο καθιστικό μου πριν από οκτώ μήνες. Ανάμεσα σε δύο πολυθρόνες. Κάπως, σαν να μην ήθελε να με ενοχλήσει. Στην αρχή, όταν περνούσα από δίπλα, έκανα ότι δεν τη βλέπω. Σιγά σιγά, όμως, συνήθισα αυτή τη φευγαλέα παρουσία της στον χώρο, το ότι βρίσκεται εδώ και μήνες στο λάθος σημείο, κι έτσι, ακόμη κι όταν την έβλεπα, ήταν σαν να μην την έβλεπα. Σαν να ενσωματώθηκε στο περιβάλλον. Εν τω μεταξύ, ήρθε το καλοκαίρι, σηκώθηκαν τα χαλιά, έφυγα, ξαναγύρισα, ήρθε το φθινόπωρο, ξαναστρώθηκαν τα χαλιά, αυτή εκεί. Η διακριτικότητα της πρώτης περιόδου άρχισε να μεταλλάσσεται σε αυθάδεια. Και προχθές δεν άντεξα. Την πλησίασα αποφασιστικά και την άρπαξα από το «χέρι». Ηρθε η ώρα να λογαριαστούμε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ