Η βασίλισσα του πάγου

Το Νόβο Μέστο είναι μια μικρή σλοβενική πόλη κοντά στα σύνορα με την Κροατία, πλάι στις όχθες του ποταμού Κόρκα, όμορφη σαν ζωγραφιά σε καρτ ποστάλ. Βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κόσμους: από τα δυτικά τη φυσάνε οι ζεστοί
κι υγροί άνεμοι που έρχονται από την Αδριατική και τη Μεσόγειο ενώ από τα βορειοανατολικά της τη χτυπούν οι παγωμένοι βοριάδες της Σιβηρίας.
Είναι σημαδιακό, μάλλον, ότι κάπου, ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς, γεννήθηκε το 1970 η Μελάνια Κνάους. Μεγάλωσε
σε ένα άλλο παραποτάμιο χωριό, τη Σεβνίκα, γνωστή μονάχα για το γεγονός ότι στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκε περίπου ως χωματερή πτωμάτων με μαζικούς τάφους. Ο πατέρας της δούλευε για την αυτοκινητοβιομηχανία κι ήταν μέλος
του κομμουνιστικού κόμματος, ενώ η μαμά της έραβε παιδικά ρούχα στο κρατικό εργοστάσιο - αν και στη Μελάνια αρέσει να λέει ότι ήταν «σχεδιάστρια μόδας». Η πραγματική σταρ της οικογένειας ήταν η γιαγιά της, η οποία, από μια τυχαία έμπνευση στη σπορά του περβολιού της, δημιούργησε μια νέα ποικιλία κρεμμυδιού.

Το 2018 ένας σλοβένος φωτογράφος έδωσε στη δημοσιότητα μια σειρά από φωτογραφίες που είχε βγάλει το 1987, όταν
την ανακάλυψε στη Λιουμπλιάνα. Ενας άλλος άνθρωπος σε έναν άλλον κόσμο. Παιδί ακόμη με γεμάτα μάγουλα, ψηλό και γεροδεμένο, με ένα πρόσωπο καθαρό σαν τα νερά της λίμνης που κολυμπούσαν στο χωριό, ντυμένο με την άχαρη λαϊκοδημοκρατική εκδοχή της μόδας της εποχής, που συνδύαζε το αμερικάνικο τζιν με το βαλκανικό βελονάκι και τα φουστάνια με πατρόν της Burda - το μόνο μη σοβιετικό περιοδικό που κυκλοφορούσε, τότε, νομίμως και με τεράστια επιτυχία, στη Γιουγκοσλαβία. Από εκεί και πέρα ο δρόμος για την επιτυχία ήταν στρωμένος.

Μετά από ένα πετυχημένο διαφημιστικό για σαμπουάν, η νεαρή Μελάνια βρήκε την ευκαιρία της ζωής της, τον διαγωνισμό ενός περιοδικού που υποσχόταν στα επίδοξα μοντέλα της αποκλεισμένης από τη Δύση χώρας ένα συμβόλαιο σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Τα κατάφερε κι έριξε μαύρη πέτρα πίσω της. Δεν μίλησε ποτέ για τα παιδικά της χρόνια, δεν έχυσε ποτέ ούτε ένα δάκρυ δημόσια για τον πόλεμο που ρήμαξε την πατρίδα της, δεν έδειξε ούτε ένα ψήγμα ευαισθησίας για τους ξεριζωμένους που πήγαν, όπως κι αυτή κάποτε, στις ΗΠΑ με ένα όνειρο. Ισως επειδή, εκείνη, η Μελάνια Κνάους, το φεγγαροπρόσωπο παιδί της σλοβενικής επαρχίας δεν υπάρχει πια. Ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε, κυρίες και κύριοι, και έχουμε νικήτρια. Τη λένε Μελάνια Τραμπ. Η Μελάνια Τραμπ θα είναι ως τις 20 Ιανουαρίου η Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ. Πριν φορέσει αυτό το κοστούμι του βαριετέ των μεταμορφώσεών της, δήλωνε πρώην μοντέλο, πρώην φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής, σύζυγος, μητέρα, επιχειρηματίας και φιλάνθρωπη.

Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το Μιλάνο, η Μελάνια έφτασε στη Νέα Υόρκη, σαν τόσα και τόσα μοντέλα που φτάνουν από όλο τον κόσμο εκεί κάθε μέρα, με τις βίζες εργασίας που έχει καταγγείλει ο σύζυγός της ως μέσο για να μπαίνουν στη χώρα του διάφοροι ξένοι που τη μολύνουν και την επιβουλεύονται. Αυτό δεν τον εμπόδισε, φυσικά, να ερωτευτεί τη μετανάστρια Μελάνια, όπως και την επίσης μετανάστρια πρώην σύζυγό του Ιβάνα.

Η διαφορά της μιας από την άλλη ήταν ότι η Μελάνια μιλούσε ελάχιστα και το παρελθόν της ήταν καλυμμένο από ένα πέπλο μυστηρίου, αδιαφανές σαν σιδηρούν παραπέτασμα.

Ως Πρώτη Κυρία η Μελάνια δεν έκανε σε κανέναν τη χάρη να γίνει πιο οικεία και φιλική στο κοινό. Δεν φόρεσε ποτέ ένα πιο φτηνό ρούχο, δεν έκανε ποτέ πλάκα, δεν μίλησε ποτέ για κάποια αδυναμία ή δυσκολία της, δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι μεγαλώνει το παιδί της όπως οι άλλες μητέρες. Διότι, πολύ απλά ήθελε να είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι σαν τις άλλες. Είναι η βασίλισσα του πάγου που έχει πλήρως εσωτερικεύσει όλη την ουσία του τραμπικού ονείρου.

Η σιωπηλή κούκλα, που έχει υιοθετήσει τις παραξενιές του και τις γκριμάτσες του, που δηλώνει δημόσια ότι είναι μια σύζυγος που δεν γκρινιάζει, δεν ενοχλεί και δεν βρίσκει στο στεφάνι της ελαττώματα, που χαμογελά όταν αυτός καμαρώνει πόσο τυχερός είναι που έχει γυναίκα χωρίς κυτταρίτιδα και όταν τρίβει στα μούτρα του ψηφοφόρου ότι αυτός είναι ο καλύτερος για τη δουλειά γιατί έχει όλα αυτά που επιθυμούν οι πιο ταπεινές κι υγρές του ονειρώξεις.

Τώρα που το ριάλιτι «προεδρία» τελείωσε, τα αδηφάγα ταμπλόιντ διερωτώνται δημόσια αν ήρθε η ώρα να πετάξει η Μελάνια τον χαμένο, πια, Ντόναλντ από τη ζωή της, μαζί με το υπόλοιπο παρελθόν της. Ακόμη και τα πετυχημένα επιχειρηματικά ντιλ, λένε, κάποτε τελειώνουν. Ολα αυτά γαργαλάνε, βέβαια, τα κουτσομπολίστικα και σεξιστικά ένστικτα των αντιτραμπικών.

Το μόνο σίγουρο είναι, όμως, ότι αυτή η γυναίκα, που γεννήθηκε ανάμεσα σε δύο κόσμους, έχει ήδη ζήσει μια ζωή που συμβολίζει τη νίκη του καπιταλισμού πολύ περισσότερο από ό,τι οι επιτυχίες του ανδρός της. Κι είναι κρίμα, για τον Ντόναλντ, που δεν έμαθε τίποτα απο αυτήν. Θα κάνει, λοιπόν, ό,τι είναι καλύτερο για την επιβίωσή της. Το ίδιο σιωπηλά και ψυχρά όπως κινείται πάντα, σαν τα νερά των ποταμών της πατρίδας της.