NON PAPER

Στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα

Εβλεπα χθες τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μιλάει στη Βουλή. Και συνειρμικά, στο «φόντο», τον «αψύ Κρητικό» του και τα στιγμιότυπα από το «γλέντιασμα», παρά το lockdown, προς τεκμηρίωση του «ψυχή βαθιά» (και κοινωνική συνείδηση αφρόψαρο). Και επίσης, τους «περί τον ΣΥΡΙΖΑ» είτε πρόκειται για επίσημα κομματικά στελέχη είτε για πρόθυμους πληκτρολογούντες. Αλλωστε, παρά τη στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία, η κομματική γραμμή δεν επιτρέπει παρεκτροπές, όλοι μέλη της ίδιας οικογενειακής φωτογραφίας είναι. Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιο είναι το αντιπολιτευτικό point – όπως λέμε και στη Σύρο. Πέραν βέβαια ότι οι καλές αποφάσεις, οι σωστές, οι αποδοτικές είναι αυτές που παίρνονται αντάμα με ένα κόμμα που η ψήφος του λαού το κατακρήμνισε παταγωδώς από την εξουσία και, 17 μήνες μετά, έχει ακόμη πιο συρρικνωμένα ποσοστά αποδοχής.  Να υπενθυμίσω δε ότι αυτήν τη εμμονή με τις συνεργασίες και τους υπουργούς κοινής αποδοχής την έχει το κόμμα του οποίου επικεφαλής, ως πρωθυπουργός μετά το δημοψήφισμα του 2015, συγκάλεσε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών για να εξασφαλίσει τη στήριξή τους για το Μνημόνιο, δεσμεύτηκε ότι δεν θα κάνει εκλογές και, πριν προλάβουν να βγουν από την πόρτα, τις ανακήρυξε.