Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Ο καθένας έχει αποκτήσει στη ζωή του μια τεχνογνωσία και προφανώς - ως καθηγητής άλλης επιστήμης - δεν έχω ούτε την πρόθεση, ούτε τη δυνατότητα να αμφισβητήσω τα επιδημιολογικά δεδομένα τα οποία παρουσιάστηκαν από τους ειδικούς λοιμωξιολόγους, ώστε να επιβληθεί και μια δεύτερη «υπαρξιακή καραντίνα» στην ελληνική κοινωνία.
Ωστόσο ο προβληματισμός μου είναι ο ακόλουθος:
Οταν περατωθεί και αυτό το lockdown στις 30 Νοεμβρίου, τότε τι θα γίνει; Είναι σίγουρο λ.χ., ότι κάποια τμήματα της νεολαίας (για να μην κάνουμε ατελείς γενικεύσεις) εμφορούνται από την ιδεολογία του carpe diem (: ας φάμε, ας πιούμε, αύριο πεθαίνουμε).
Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Σημαίνει ότι κάνουν «θανατηφόρα πάρτι» ο ένας πάνω στον άλλον, δεν τηρούν τους κανόνες της «κοινωνικής αποστασιοποίησης», δεν φορούν μάσκες κ.λπ.
Και αυτό είναι ένα βασικό μέγεθος, ένεκα του οποίου η Θεσσαλονίκη από «πόλη-πρότυπο» στις αρχές Οκτωβρίου - σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση του ιού - έγινε πολύ γρήγορα «πόλη των φαντασμάτων» (City of Ghosts) (για να θυμηθώ τον Μαρκ Μαζάουερ), με πολλά κρούσματα και έντονο ιικό φορτίο!
Επομένως μήπως θα έπρεπε, μετά τη λήξη και της δεύτερης «καραντίνας» στις 30 Νοεμβρίου, να διατηρηθούν κάποια (μόνιμα) περιοριστικά μέτρα, όπως η απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 9 ή 10 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί;
Ωστε να περιοριστούν τουλάχιστον κάποιες σίγουρες εστίες αναζωπύρωσης του ιού (μέχρι να τεθεί σε κυκλοφορία ένα αποτελεσματικό εμβόλιο);
Διαφορετικά φοβάμαι ότι θα περάσουμε τρεις χαρούμενες χριστουγεννιάτικες εβδομάδες και μετά από λίγο και πάλι ο εφιάλτης θα επιστρέψει!
Και τότε η επιβολή ενός τρίτου (καταστροφικού) lockdown θα επιφέρει τον «οικονομικό θάνατο» πολλών Ελλήνων, αφού πολλές επιχειρήσεις θα κλείσουν, η ανεργία θα αυξηθεί κατακόρυφα και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς! Κατά συνέπεια, για να διατηρήσουμε την αίσθηση μιας «τραγικής αισιοδοξίας» - όπως έλεγε και ο Ουμπέρτο Εκο - και για να μη πάνε χαμένες οι θυσίες μας και από το δεύτερο lockdown, νομίζω ότι ο Πρωθυπουργός είναι απαραίτητο να σταθμίσει όλα αυτά τα δεδομένα.
Και πρέπει να το κάνει γιατί - κατά τη γνώμη μου - έχει ήδη ένα σοβαρό μερίδιο ευθύνης, αφού κάποια μέτρα (όπως η απαγόρευση της κυκλοφορίας), αν είχαν ληφθεί πιο έγκαιρα, δεν θα φτάναμε στο αποτέλεσμα στο οποίο φτάσαμε..
Δυστυχώς!
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ
