Τις ώρες που γράφονταν ετούτες οι γραμμές το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών ήταν ακόμη αμφίρροπο. Αυτό από μόνο του ως γεγονός αρκεί για να δούμε ορισμένες αλήθειες που πιθανώς συχνά διαφεύγουν από την ευρωπαϊκή ανάγνωση των διεργασιών στις ΗΠΑ. Η Αμερική είναι πια μια βαθιά διχασμένη χώρα. Μια χώρα πολωμένη και διαιρεμένη πάνω σε μια σειρά ζητημάτων. Ο Τραμπ, ευφυώς για τα δικά του δεδομένα, ενθάρρυνε αυτές τις πολώσεις. Το φαινόμενο του «τραμπισμού» βαθύ και ριζωμένο πια στις ΗΠΑ διαβάστηκε με επιπολαιότητα στην εδώ μεριά του Ατλαντικού.

Οπως φαίνεται από το αμφίρροπο της κάλπης – και παρότι ο Τζο Μπάιντεν προηγείται – τα κριτήρια των αμερικανών πολιτών είναι παντελώς διαφορετικά από αυτά που οι δημοσιολόγοι της Ευρώπης θέτουν. Χώρα ανοιχτή, χώρα φιλελεύθερη, αλλά και χώρα κλειστή στις τάσεις της, σύνθετη και περίπλοκη και με ραγδαίες μεταβολές στο δημογραφικό και κοινωνικό πεδίο.

Είναι μια άλλη Αμερική, μακριά από τις παλιές απλοϊκές ερμηνείες, είναι ένα πεδίο πολλαπλών ρευστοτήτων και υπερβάσεων στο Πολιτικό – μέρος των εργατών ψηφίζει σταθερά Τραμπ. Οι ΗΠΑ δεν είναι το μεταπολεμικό κράτος – πόλος του Ψυχρού Πολέμου, τόπος ευκαιριών και συλλογικών ηθών κυρίαρχων σε όλο τον πλανήτη. Δεν είναι καν οι ΗΠΑ της συντηρητικής στροφής του Ρίγκαν ή του τρίτου δρόμου του Κλίντον ή του Ομπάμα. Είναι μια χώρα πολλαπλών και επιμέρους αντιθέσεων και μεταβολής της ισχύος της. Ας το έχουμε πια υπόψη μας και για τα γεωπολιτικά παίγνια και για τις αναγνώσεις μας.