Παντόφλες, παντόφλες, παντόφλες. Και φόρμες. Και πιζάμες. Και ξανά φόρμες. Και ξανά πιζάμες. Σατέν, μάλλινες και βαμβακερές. Με αρκουδάκια και γατάκια, παιδικά μοτίβα που ξορκίζουν, κάτω από τα σκεπάσματα, το «επαπειλούμενο» προπατορικό αμάρτημα. Ή με δαντέλες, που σύμφωνα με κάποιον άγραφο νόμο, θα το προκαλέσουν. Και οι παντόφλες είναι πολλών ειδών. Δερμάτινες, από το Μαρόκο, με πατημένες φτέρνες και σε έντονα χρώματα. Και ορθοπεδικές για γερό κράτημα, τεράστιες σαν κασονάκια. Και γούνινες Karl Lagerfeld, με τη φιγούρα του εκλιπόντος κεντημένη πάνω στη γούνα. Και βελούδινες, τύπου μοκασίνι, με κάτι σαν οικόσημο λες και ήρθα από τα ανάκτορα του Σενμπρούν κατευθείαν στου Παπάγου με παντόφλες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή