«Διπλωματική ασθένεια»
Ο κόσμος είναι κακός. Ζηλεύει, εποφθαλμιά, κουτσομπολεύει, διαστρέφει την πραγματικότητα, προσπαθεί να σε συκοφαντήσει, να σε κοντύνει, να σε απαξιώσει, να σε φθείρει. Να σε κάνει μια μετριότητα. Στην πολιτική αυτά πολλαπλασιάζονται. Ο κόσμος της πολιτικής δεν εποφθαλμιά απλώς τη θέση σου, αν είσαι κάτι. Δεν σε υπονομεύει μόνο, δεν σε απαξιώνει – σε σκίζει κανονικά. Γιατί είσαι αυτό που είσαι, και δεν θέλουν να είσαι αυτό που είσαι, αλλά κάτι λιγότερο, κάτι υποδεέστερο, κατώτερο. Αντλώ τελευταίο παράδειγμα, την περίπτωση του Παναγιώτη, Τάκη για τους φίλους του, Θεοδωρικάκου, υπουργού των Εσωτερικών. Ο Θεοδωρικάκος που ποτέ δεν ενσωματώθηκε πραγματικά στη Νέα Δημοκρατία παρότι βρέθηκε κοντά στον Κυριάκο Μητσοτάκη στα πέτρινα χρόνια της παντοδυναμίας ΣΥΡΙΖΑ, τις προάλλες αισθάνθηκε μια αδιαθεσία. Για την ακρίβεια πόνους στο στήθος. Μεταφέρθηκε σε κάποιο νοσοκομείο, εξετάστηκε, και εν συνεχεία επέστρεψε στο σπίτι του, καθώς έλαβε, όπως ανακοινώθηκε, οδηγίες από τους θεράποντες ιατρούς του για την αντιμετώπιση της κατάστασής του. Αυτό ήταν.
Ως ηλεκτρικό ρεύμα διαπέρασαν τον κορμό της πολιτικής μας ζωής οι φήμες ότι η αδιαθεσία Θεοδωρικάκου δεν ήταν και τόσο πραγματική, αλλά επρόκειτο για μια κλασική διπλωματική ασθένεια. Οτι προέκυψε έπειτα από έναν τηλεφωνικό καβγά με τον Πρωθυπουργό Κυριάκο, ο οποίος καβγάς ήταν έντονος και έξω από το πλαίσιο που είχαν οικοδομήσει όλα αυτά τα χρόνια. Και πως προ του κινδύνου να βρεθεί διαμιάς εκτός κυβερνήσεως ο Θεοδωρικάκος επέλεξε να ασθενήσει, να μεταφερθεί στο νοσοκομείο και από εκεί στο σπίτι του.
Τέτοια κακία…
«Κούρεμα» αρμοδιοτήτων
Αλλά ακόμη και έτσι, θα μπορούσε κανείς να δεχτεί ότι ήταν σε ανεκτό επίπεδο – και άλλες φορές έχει συμβεί μια «διπλωματική ασθένεια» να δώσει διέξοδο σε μια κρίση. Ως και στο ποδόσφαιρο έχει συμβεί, πολλώ δε μάλλον στις διαπροσωπικές σχέσεις. Αλλά δεν έκλεισε εκεί το θέμα. Η ασίγαστη κακία του κόσμου (της πολιτικής), συνέδεσε την ασθένεια Θεοδωρικάκου με την απαίτηση του κ. Μητσοτάκη να αποδώσει ο υπουργός Εσωτερικών ένα σημαντικό μέρος των αρμοδιοτήτων του στον υφυπουργό Εσωτερικών Θεόδωρο Λιβάνιο. Σημειωτέον, και παρεμπιπτόντως, ο εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενος κύριος Λιβάνιος (όλα ΠΑΣΟΚ πια σε αυτή την κυβέρνηση;) απολαύει της απολύτου εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στενά την περίοδο που ο κ. Μητσοτάκης είχε διατελέσει υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.
Ο αστικός μύθος που διακινούν οι κακεντρεχείς συνάδελφοι του κ. Θεοδωρικάκου, υποστηρίζει ότι ο κ. Μητσοτάκης είχε απαιτήσει τη μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων στον κ. Λιβάνιο από καιρό, και «εξερράγη» διαπιστώνοντας ότι ο υπουργός των Εσωτερικών το είχε (επιεικώς) αμελήσει κατά την εκτέλεση της πολυμορφίας των καθηκόντων του. Εξού και κάλεσε τον κ. Θεοδωρικάκο στο τηλέφωνο, η συνομιλία ήταν σε ιδιαίτερα υψηλά ντεσιμπέλ τουλάχιστον από τη μια άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, και το αποτέλεσμά της το πληροφορηθήκαμε διά της κανονικής οδού – επίσημο ανακοινωθέν ανέφερε ότι ο υπουργός «αισθάνθηκε δυνατούς πόνους στο στήθος και του συνεστήθη από τους θεράποντες ιατρούς να παραμείνει κλινήρης κατ’ οίκον»…
Ενημερωτικά αναφέρω ότι έπειτα από λίγες ημέρες, ο κ. Θεοδωρικάκος επέστρεψε ακμαίος στο γραφείο του – και οι χωμένοι στην κακεντρέχεια συνάδελφοί του ισχυρίζονται ελαφρύτερος κατά μερικές (ή αρκετές) αρμοδιότητες…
Υπόγειος πόλεμος
Και όμως δεν είναι όλα ρόδινα στη διαχείριση της πανδημίας του κορωνοϊού από πλευράς της πολιτείας. Οπως είμαι σε θέση να γνωρίζω εξ εγκύρου πηγής, υφέρπει υπόγειος πόλεμος μεταξύ της επιτροπής των λοιμωξιολόγων και των πολιτικών που διαχειρίζονται επί καθημερινής βάσεως την πανδημία, με αφορμή την απόδοση των μέτρων που έχει λάβει η κυβέρνηση, και λαμβάνει επί καθημερινής βάσεως προκειμένου να περιορίσει την εξάπλωση του κορωνοϊού. Πού έγκειται η διαμάχη; Σε δυο ζητήματα:
το πρώτο έχει να κάνει με τη συνεχή έκθεση στις ραδιοτηλεοράσεις των λοιμωξιολόγων, που οι πολιτικοί εκτιμούν ότι υπονομεύει τη σοβαρότητα με την οποία η κοινωνία οφείλει να αντιμετωπίζει τα μέτρα που επιβάλλονται κάθε φορά,
το δεύτερο αφορά τα ίδια τα μέτρα, τα οποία οι λοιμωξιολόγοι κρίνουν επί της ουσίας… ημίμετρα και ως εκ τούτου ανεπαρκή!
Πρώτο θύμα αυτής της διαμάχης, υποστηρίζεται ότι είναι ο καλός μας ο κύριος Τσιόδρας ο οποίος έχει αποσυρθεί από την ενημέρωση, αλλά εκείνοι που γνωρίζουν το τι συμβαίνει στο παρασκήνιο θεωρούν ότι είμαστε ακόμη στην αρχή. Ητοι «δεν έχουμε δει τίποτε ακόμη»…
Το ΕΣΥ και τα «φακελάκια»
Ελαβα και δημοσιεύω ως έχει επιστολή του πρώην υπουργού Ανδρέα Ξανθού, αναφορικά με τον καρδιοχειρουργό του Ιπποκρατείου ο οποίος συνελήφθη επ’ αυτοφώρω για δωροληψία, και οι πληροφορίες μου τον έφεραν ως προκλητικά ευνοηθέντα επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ εις βάρος άλλων σημαντικότερων αυτού συναδέλφων του. Να διευκρινίσω απλώς ότι όπως θα θυμούνται οι επιμελείς αναγνώστες της στήλης, σε καμία των περιπτώσεων δεν «ταύτισα» τον κ. Ξανθό με το «φακελάκι» στον προαναφερθέντα επίορκο γιατρό, και πολύ περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ, με τη διαφθορά στο σύστημα υγείας. Μου γράφει ο κ. Ξανθός:
«Αγαπητέ κύριε Παπαχρήστο
Με αφορμή ένα ακόμα περιστατικό δωροληψίας από γιατρό του ΕΣΥ, κάνατε μια ανυπόστατη συσχέτιση με τον ΣΥΡΙΖΑ και εμένα προσωπικά. Νομίζαμε ότι τα είχαμε ακούσει όλα για την κυβερνητική μας θητεία, αλλά το να ταυτίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και η προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας με το “φακελάκι” και τη διαφθορά στο σύστημα υγείας, πραγματικά μας υπερβαίνει. Επί της ουσίας: ο γιατρός του Ιπποκρατείου που “πιάστηκε” με “φακελάκι” αποτελεί άλλη μια απαράδεκτη και καταδικαστέα περίπτωση οικονομικής εκμετάλλευσης του ασθενή μέσα σε δημόσιο νοσοκομείο. Αυτό το φαινόμενο είναι διαχρονικό, όχι ευτυχώς πλειοψηφικό, αφορά συγκεκριμένες ιατρικές ειδικότητες και προφανώς δεν έχει σχέση με τις πολιτικές πεποιθήσεις των δραστών. Ο γιατρός αυτός είχε όντως επιλεγεί από την 1η ΥΠΕ, μεταξύ τριών υποψηφίων, σε θέση ευθύνης στο νοσοκομείο, σίγουρα όχι με κομματικά κριτήρια. Η ίδια διοίκηση της 1ης ΥΠΕ άλλωστε, είχε ορίσει στο ΚΑΤ σε άλλη θέση ευθύνης πανεπιστημιακό γιατρό που σήμερα είναι βουλευτής της ΝΔ.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι πώς αντιμετωπίζει η Πολιτεία αυτή την προσβλητική για τους πολίτες, αλλά και για την πλειοψηφία των έντιμων γιατρών, συμπεριφορά. Κατ’ αρχήν με αυστηρότητα και χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις για να πέσουν οι υπαίτιοι στα “μαλακά”. Αυτό ακριβώς κάναμε στο Υπουργείο Υγείας επί 4 χρόνια. Εφαρμόζαμε αμέσως πειθαρχικές κυρώσεις, ο γιατρός έμπαινε σε προσωρινή αργία και δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα χρόνια απολύθηκαν οριστικά από το ΕΣΥ για ανάλογες περιπτώσεις περίπου 8-10 γιατροί. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι προσπαθήσαμε να “θωρακίσουμε” θεσμικά το σύστημα με τη “λίστα χειρουργείου” (που προκάλεσε τεράστιες αντιστάσεις στην εφαρμογή της) και τα Γραφεία Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ασθενών σε κάθε νοσοκομείο, που επιλαμβάνονταν αντίστοιχων καταγγελιών. Προφανώς αυτά τα μέτρα δεν έλυσαν το πρόβλημα, χρειάζεται πολύς δρόμος ακόμα και, πάνω απ’ όλα, ένα ισχυρό κοινωνικό μέτωπο υπεράσπισης των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ασθενή στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας.
Επειδή και εγώ κύριε Παπαχρήστο θέλω να πιστεύω ότι εν αγνοία όλων των παραπάνω κάνατε αυτόν τον προσβλητικό υπαινιγμό, είμαι σίγουρος για τη δημοσίευση της απάντησής μου στη στήλη σας στα “ΝΕΑ”.
Ξανθός Ανδρέας, βουλευτής Ρεθύμνου και τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ»
