Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μέσα σε ένα μπόι 2 μέτρων και 11 εκατοστών κατορθώνει και συμπυκνώνει ένα πλήθος αντιφάσεων που έχουν να κάνουν με την ταυτότητά του, την καριέρα του, το χρώμα του, τα παιδικά του χρόνια, την πορεία του προς την κορυφή, την καταγωγή και την εθνικότητά του. Ολες οι παραπάνω αντιφάσεις είναι αυτές που καθιστούν τον Γιάννη εκτός από πολυτιμότερο παίκτη στο NBA για τη φετινή χρόνια (και ίσως και για τις μελλοντικές), παράλληλα και μία εμβληματική προσωπικότητα.
Ο Γιάννης είναι σήμερα ένας από τους πιο διακεκριμένους σύγχρονους Ελληνες στο εξωτερικό, αν όχι ο πιο διακεκριμένος. Από αυτούς για τους οποίους ο εθνικός ύμνος ακούγεται συχνά - πυκνά στα γήπεδα του NBA και μέσω των οποίων οι αναφορές στην Ελλάδα είναι αναρίθμητες. Αυτό όμως που του προσδίδει με μοναδικό τρόπο μία βαθύτερη ουσία είναι ότι αντλεί την κοινωνική του καταγωγή από έναν κόσμο που οι περισσότεροι από εμάς που γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε και ζούμε στην Ελλάδα, προσποιούμαστε ότι δεν τον γνωρίζουμε και ας στέκεται υπαρκτός δίπλα μας.
Είναι ο κόσμος της καθημερινής βιοπάλης και της αναμέτρησης με την πείνα. Που αν δεν ψάξεις τις νύχτες που η γειτονιά δεν θα σε βλέπει στα σκουπίδια ή που αν την ημέρα ο γείτονας δεν σου προσφέρει ένα σάντουιτς η πείνα θα σε λυγίσει.
Είναι ο κόσμος που σε αντιμετωπίζουν ως διαφορετικό εξαιτίας του χρώματος και της καταγωγής των γονιών σου. Κι ας έχεις γεννηθεί στην Ελλάδα, δεν παύεις να είσαι το «μαυράκι», ο «αράπης» και όλα τα σχετικά επίθετα.
Είναι ο κόσμος της ανασφάλειας για τους δικούς σου, που ένας αστυνομικός έλεγχος για τα χαρτιά των γονιών σου θα μπορούσε να τους οδηγήσει σε κάποιο προαναχωρησιακό κέντρο και από εκεί στη Νιγηρία.
Είναι ο κόσμος της στερημένης ιθαγένειας, που για να σου αποδοθεί θα πρέπει να έχει παίξει ο εθνικός ύμνος για χάρη σου στο εξωτερικό αμέτρητες φορές. Και που όταν σου αποδίδεται αποδεικνύεις στην πράξη το παράλογο του «δικαίου του αίματος».
Αυτή είναι η εγγενής αντίφαση του Γιάννη Αντετοκούνμπο που εξ ορισμού σε μία κοινωνία σαν την ελληνική θα δημιουργεί έντονα και συχνά αντιφατικά συναισθήματα. Θα αποθεώνεται όσο η ελληνική σημαία κυματίζει για χάρη του, θα αντιμετωπίζεται με επίκριση αν μιλάει για τις συνθήκες μέσα στις οποίες μεγάλωσε.
Στην Ελλάδα αρκετοί θίχτηκαν για τις δηλώσεις του στο σύντομο ντοκιμαντέρ του Bleacher Report που κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα. Πολύ κακώς. Ο Γιάννης δεν επιτέθηκε στην Ελλάδα. Είπε την αλήθεια του για μία κατάσταση που βίωσε και αφορά πολύ κόσμο, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής και θρησκείας. Μία αλήθεια που όσοι δεν την έχουν ζήσει δεν τη γνωρίζουν, αλλά πολύ περισσότερο δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι υπάρχει. Και όμως υπάρχει, και δεν αφορά μόνο ένα παιδί που γεννήθηκε στην Αθήνα από νιγηριανούς γονείς που ήρθαν παράνομα στην Ελλάδα, μεγάλωσε στα Σεπόλια σε συνθήκες πείνας, κακεντρέχειας και φόβου και σήμερα είναι ο πιο γνωστός Ελληνας στο εξωτερικό.
*Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης είναι διευθυντής του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας
