Οπως όλα δείχνουν ο ΣΥΡΙΖΑ διά στόματος του προέδρου του επιχειρεί μια συνολική μετατόπιση που θυμίζει ημέρες 2012 – 2014 με πυρά κατά της κυβερνήσεως, άγρια ρητορική και τακτικές πλατείας. Τα τελευταία επιβεβαιώθηκαν ως σάλπισμα πολέμου στην πρόσφατη Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος και μάλιστα εντός της Βουλής, με όλη τη θεσμική και πολιτική σημειολογία που τούτο συνδηλώνει. Μάλιστα με τη λογική Τσίπρα, ταυτίζονται ακόμη και μετριοπαθή στελέχη του, πράγμα που διαμορφώνει νέους όρους στο πολιτικό τοπίο μακριά από τις μίνιμουμ συναινέσεις που έδειξε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά την πρώτη φάση της πανδημίας αλλά και εσχάτως σε κρίσεις όπως ο Εβρος ή η επιθετικότητα της Αγκυρας. Και μπορεί οι ένοικοι της Κουμουνδούρου να θεωρούν πως μια τέτοια ασύντακτη επιστροφή στο παλιό κοστούμι θα είναι και γόνιμη πολιτικά για το φθίνον κόμμα τους, θα πρέπει όμως να γνωρίζουν πως το περιβάλλον είναι πολύ διαφορετικό για τη χώρα.

Στο ένα έτος της διακυβερνήσεως Μητσοτάκη, καθόλου τυχαία όλες οι τάσεις συνεχίζουν να δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ σταθερά μακριά από την πρωτιά του κυβερνώντος κόμματος και των προθέσεων των ερωτηθέντων. Κι αυτό αφού σήμερα, στη σκληρή δοκιμασία της πανδημίας, ο λαός συνεχίζει με αγωνία να αναζητά πρακτικές λύσεις και απαντήσεις για τη ζωή του και όχι ιαχές και βερμπαλισμούς.

Οι πλατείες που λαχταρά ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μια προμνημονιακή ρητορική, έχουν περάσει στο χρονοντούλαπο ενώ κάθε απόπειρα να επαναληφθούν από τους μεταπράτες των ονείρων θα αποβεί επιζήμια για τον τόπο και τους ίδιους.