Για να αποτιμηθεί μια κυβερνητική επέτειος, κυρίως του πρώτου χρόνου, δεν μπορεί να γίνει απλά παραθέτοντας ένα ημερολόγιο θετικών και αρνητικών συμβάντων σε σχέση και με αστάθμιστους παράγοντες που έτυχε να εμφανιστούν σε αυτό το διάστημα.
Το θετικό ή αρνητικό ισοζύγιο μιας τέτοιας διακυβέρνησης έχει βαθιές ρίζες στον τρόπο λειτουργίας των δομών του κόμματος, στην επιλογή της κυβερνητικής ομάδας αλλά και στην κουλτούρα, την ιδιοσυγκρασία και τη λογική που διακρίνει τον Ηγέτη ενός κόμματος και κατ’ επέκταση της Κυβέρνησης.
Ολα στηρίχθηκαν στο 2016 όταν συγκρούστηκαν για πρώτη φορά οι δύο κοσμοθεωρίες (concepts) της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα. Η λάθος επιλογή «Συμφωνία Αλήθειας» της ΝΔ και η σωστή τότε «Δίκαιη Διανομή Πόνου» του ΣΥΡΙΖΑ όριζαν το τοπίο. Σύντομα ωστόσο έγινε αντιληπτό το κενό που υπήρχε στον πολιτικό χάρτη του Τόπου το οποίο εκμεταλλεύτηκε γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύοντας στην ανάγκη των Πολιτών για «Δίκαιη Ανάπτυξη» (άνοιξη του 2016) κεφαλαιοποιώντας το «Δίκαιη» ως κεντρικό περιουσιακό στοιχείο της Αριστεράς και προσπαθώντας να κτίσει και να πείσει για την «Ανάπτυξη». Ετσι χάθηκε τότε η μεγάλη ευκαιρία για τη ΝΔ να ισχυριστεί το ίδιο μήνυμα μιας και η Κεντροδεξιά δικαιούται εξ ορισμού την «Ανάπτυξη» και να κάνει τις αντίστοιχες προσπάθειες για να πείσει για το «Δίκαιη».
Γρήγορα όμως η ΝΔ αντιλήφθηκε το σφάλμα και με την πρώτη ευκαιρία στις επόμενες ΔΕΘ επένδυσε στο μήνυμα και νόημα του «Οι Ελληνες Αξίζουμε Καλύτερα» αντιλαμβανόμενη εγκαίρως ότι είχε έρθει η ώρα που οι Ελληνες δεν ήθελαν πλέον άλλη «Διαχείριση Μιζέριας» αλλά ήθελαν «Φυγή προς τα Μπρος». Στο σημείο αυτό έγινε αντίστροφα το κρίσιμο λάθος από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος επέμεινε στη «Δίκαιη Ανάπτυξη» που δεν ηχούσε δελεαστική πλέον.
Στο εναπομείναν διάστημα μέχρι τις εκλογές του 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ εξέπεμπε τριπλά μηνύματα: α) Το κουρασμένο «Δίκαιη Ανάπτυξη», β) Το «Ανάπτυξη για τους Πολλούς» (όχι για Ολους) και γ) Πάνω από όλα με τις επιμέρους τακτικές του κινήσεις «φώναζε» ένα εκκωφαντικό «Ελίτ Vs Κοινωνία» σε μία προσπάθεια να εγκλωβίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην έννοια «Ελίτ» με την αρνητική της χροιά. Δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ τυχαία συμβάντα που εντόπιζαν τον Αλέξη Τσίπρα σε στιγμές «Ελιτισμού» σε συνδυασμό με την κούραση από την απόδοση της τότε Κυβέρνησης λειτούργησαν ως μπούμερανγκ εναντίον του.
Την ίδια στιγμή απεδείχθη ότι το Εκλογικό Σώμα δεν ήθελε την Ελίτ της Χώρας απέναντι από την Κοινωνία αλλά για πρώτη φορά την έβλεπε ως «Σύμμαχο». Οι προσδοκίες των Ελλήνων εστίαζαν στη συνεργασία μεταξύ Ελίτ και Κυβέρνησης με στόχο τις επενδύσεις μιας και ένα κεντροδεξιό κόμμα στην εξουσία αποτελεί πολύ πιο εύφορο και φιλικό έδαφος για τους επιχειρηματίες. Αυτό θα έδινε την ελπίδα και την ευκαιρία πλέον στους νέους ανθρώπους να βρουν όχι απλά μια δουλειά αλλά μια δουλειά του κύρους και των αμοιβών που ταιριάζουν στα εκάστοτε προσόντα τους.
Παράλληλα η ΝΔ επέβαλε το μονολιθικό, εύληπτο και ευθύβολο μήνυμα «Ισχυρή Ανάπτυξη». Η έννοια του «Ισχυρή», με την Ελλάδα να βγαίνει από τα Μνημόνια ηχούσε πολύ πιο ελκυστική από το «Δίκαιη». Ο συνδυασμός των δύο στρατηγικών (ΝΔ Vs ΣΥΡΙΖΑ) έδωσε δύο καθαρές νίκες (Ευρωεκλογές – Εθνικές εκλογές) στη ΝΔ με διαφορές κοντά στις δέκα μονάδες.
Η δομή της νέας Κυβέρνησης (αρκετοί τεχνοκράτες και άτομα εκτός κλασικής πολιτικής σκηνής), οι κινήσεις και οι ταχύτητες αντίδρασης της Εκτελεστικής Εξουσίας αύξησαν ακόμα περισσότερο τις προσδοκίες του Εκλογικού Σώματος. Εγινε αμέσως εμφανές ότι ο Πρωθυπουργός και τα πρόσωπα που επέλεξε για την Κυβέρνησή του ήταν καλά προπονημένοι/προετοιμασμένοι, με ήδη υπαρκτό σχέδιο το οποίο μπήκε άμεσα σε εφαρμογή. Οι αναλύσεις μάλιστα έδειχναν ένα νέο φόβο που σχετιζόταν με το τεράστιο ύψος που είχε τεθεί ο πήχης για την Κυβέρνηση λόγω των διογκωμένων προσδοκιών.
Ταυτόχρονα η Αξιωματική Αντιπολίτευση αδυνατούσε να βρει το πολιτικό της στίγμα στη νέα εποχή και ταυτόχρονα ήταν πολύ νωρίς για να υψώσει υπέρμετρα τους αντιπολιτευτικούς τόνους. Ψέλλιζε απλώς ότι οι παροχές που δίνονταν ήταν ουσιαστικά οι κόποι του ΣΥΡΙΖΑ επί τέσσερα χρόνια.
Σταδιακά άρχισαν να φουντώνουν στην επικαιρότητα και σε αλληλοσυσχετισμό: α)Το Μεταναστευτικό με προεκτάσεις Μυτιλήνης και Εβρου, β)Τα κλασικά Ελληνοτουρκικά θέματα και γ) Τα αντίστοιχα Ενεργειακά θέματα και ΑΟΖ στην περιοχή του Αιγαίου και της Μεσογείου που και αυτά ήταν περιπεπλεγμένα με την Τουρκία. Η Κυβέρνηση μέχρι σήμερα έχει επιβεβαιώσει την παραδοσιακή ανωτερότητά της (δημοσκοπικά τουλάχιστον) στον χειρισμό των «Εξωτερικών» θεμάτων σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ που πάντα ήταν περίπου 10% πίσω.
Με την Οικονομία να προσπαθεί να ορθοποδήσει, τα Βοηθήματα και τα Κίνητρα προς τους Πολίτες και τους επιτυχείς χειρισμούς των ευρύτερων Εξωτερικών θεμάτων από την Κυβέρνηση, οι προσδοκίες ανέβηκαν κι άλλο.
Και ξαφνικά εμφανίζεται ο κορωνοϊός ο οποίος έθεσε τα πρώτα σοβαρά ερωτηματικά απέναντι στις θετικές προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί. Ωστόσο η εξαιρετική επίδοση της Χώρας και της Κυβέρνησης όσον αφορά τη διαχείριση του κορωνοϊού εκτόξευσαν τη δυναμική της ΝΔ μιας και οι συσσωρευμένες προσδοκίες και η επιτυχία στο θέμα Covid-19 λειτούργησαν ως ελατήριο ακόμα μεγαλύτερης θετικής ώθησης.
Ταυτόχρονα όλη αυτή η διαχείριση δημιούργησε νέα δεδομένα στην υπόθεση «Ηγέτης και Ηγεσία» με συνιστώσες: α) Εγκαιρα, β) Αποτελεσματικά, γ) Συστηματική ενημέρωση, δ) Το πακέτο Τσιόδρας, Χαρδαλιάς, Κοντοζαμάνης, ε)Πίσω οι πολιτικοί, μπροστά οι επιστήμονες, στ) Συναίνεση, ζ) Υπευθυνότητα, η) Αυθεντία, θ) Αυθεντικότητα ι) Νόμος και τάξη, κ) Εκτίναξη της ανθρωποκεντρικής εμπλοκής της ψηφιακής εποχής στην καθημερινότητα του πολίτη, λ) Τα λάθη της Εκκλησίας όπου από την 3η-4η θέση που παραδοσιακά βρισκόταν στις ερωτήσεις εμπιστοσύνης στους θεσμούς, βρέθηκε στη 12η θέση και τη θέση της κατέλαβαν οι Επιστήμονες και τέλος, κυρίως μ) Η εθνική υπερηφάνεια που επέστρεψε στη Χώρα μας. Το πακέτο δε αυτό πλαισιώθηκε με την επιτυχημένη διαχείριση του «Εβρου» και τους για πρώτη φορά «θετικόστροφους» ελιγμούς σε θέματα γεωπολιτικών τακτικών.
Ολα τα παραπάνω δημιουργούν εκ νέου θετικές προσδοκίες για μια «Νέα Μεθοδική Διαχείριση» και της οικονομικά δύσκολης συγκυρίας που έχουμε να αντιμετωπίσουμε μπροστά μας.
Την ίδια στιγμή η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν έχει βρει τον πολιτικό της βηματισμό και το στίγμα που θέλει να εκπέμψει. Ολα αυτά σε συνδυασμό με την πολύ πρόσφατη σκανδαλολογία και τον τρόπο χειρισμού από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν προφανείς τους λόγους της εξαιρετικής επίδοσης της Κυβέρνησης και της ΝΔ στο δημοσκοπικό τοπίο τουλάχιστον.
O Δημήτρης Α. Μαύρος είναι επικεφαλής της MRB
