Υπάρχει ένα θεατρικό έργο του 1985, γραμμένο από τον Ιρλανδό Μπράιαν Φρίελ, πολυπαιγμένο και στην Ελλάδα, «Μόλλυ Σουήνυ» το λένε και όπως καλά καταλάβατε έχει για τίτλο το όνομα της ηρωίδας του. Αυτό είναι το έργο που παίζεται κάθε μέρα μέσα μου, από τότε που πήρα την άδεια να εγκαταλείψω την κρύπτη μου και να ξαναβγώ επιτέλους στον έξω κόσμο. Να πω εκ προοιμίου ότι η νεαρή Μόλλυ δεν έχει καμία σχέση με τη σαδομαζοχιστική ευχαρίστηση που υπόσχεται το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Η Μόλλυ είναι μια χαρά! Χαίρει άκρας ψυχικής υγείας και δεν μισεί ούτε ποθεί τον βασανιστή της γιατί απλούστατα το πρόβλημά της δεν έχει αυτουργό. Για να λέμε την αλήθεια, δεν υπάρχει ούτε καν πρόβλημα αφού γεννήθηκε και μεγάλωσε τυφλή και μέσω αυτής της πραγματικότητας έρχεται σε επαφή με όλα τα πράγματα της ζωής. Η Μόλλυ είναι μια χαρά μέχρι που κάποιοι την πείθουν ότι είναι πολύ χάλια κι ότι χρειάζεται επειγόντως την παρέμβασή τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή