Οσα είπε η ΠτΔ στα αποκαλυπτήρια της πλακέτας για τους νεκρούς της Marfin νομίζω ότι επιβεβαίωσαν όλους εκείνους που είδαν την εκλογή της σαν βήμα για τον εκσυγχρονισμό του θεσμού. Το λέω γιατί διάβασα την πρόταση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου «η τιμή της μνήμης πολιτών που έχουν πέσει θύματα μίσους και ιδεολογικής βίας δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης και διχασμού» ως νουθεσία προς όλες τις πλευρές, όχι μόνο προς εκείνη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σποτ
Η Πολιτική Προστασία απέσυρε το σποτ με το Χρήστο Λούλη αφού στα σόσιαλ μίντια το βρήκαν σεξιστικό. Κατανοητή η αντίδραση της πολιτείας. Αν, πάντως, νομίζετε ότι οι γυναίκες προσβάλλονται από κάτι τέτοια κι όχι από το γεγονός πως δεν παίρνουν τον ίδιο μισθό με τους άνδρες για την ίδια θέση εργασίας ή από το ότι πολύ λιγότερες από αυτές έχουν θέσεις ευθύνης σε σύγκριση με το «ισχυρό φύλο», μάλλον έχετε μια πολύ ναΐφ αντίληψη του σεξισμού. Και του φεμινισμού.
Πλατείες
Στην ανάλυση του Νίκου Βούτση η κυβέρνηση φοβάται τις πλατείες και τους νέους και επιχειρεί να επεκτείνει την ιδεολογία της γύρω από το άβατο των Εξαρχείων σε ένα άβατο για το σύνολο των κοινωνικών χώρων. Στη δική μου, πάλι, οι συριζαίοι νομίζουν ότι κάθε πλατεία μπορεί να μετατραπεί σε εκείνη την κάτω πλατεία που τους οδήγησε στην εξουσία. Λυπάμαι, σύντροφοι, αλλά όπως λέει και το τσιτάτο του αγαπημένου σας Μαρξ, η Ιστορία καταλήγει να επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.
Ρεύμα
Ρώτησαν την Εφη Αχτσιόγλου για τα σενάρια εκλογών. Κι εκείνη απάντησε το κλασικό «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος για να μπορέσει να διαμορφώσει ένα νέο πλειοψηφικό προοδευτικό ρεύμα στην κοινωνία». Να το δεχθώ σαν υπόθεση εργασίας, ωστόσο πολύ θα ήθελα να μάθω ποιος ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς είναι έτοιμος. Αυτός του πολακισμού, ο άλλος της διαμαρτυρίας ή ο φανταστικός της Κεντροαριστεράς;
