Πόσο άγγιξε τον κόσμο ο άδικος χαμός του Αλέξανδρου Παναγούλη το μαρτυρούν τα πάμπολλα ποιήματα που αφιέρωσαν στον ήρωα λαϊκοί άνθρωποι κι έσπευσαν να τα φέρουν χθες στα γραφεία μας. Μπορεί τα ποιήματα να είναι άτεχνα, όπως άκομψη κι ατελής είΝ’ η παιδεία του βασανισμένου ρωμέικου, όμως δείχνουν πως αυτός, ο φύσει τραγουδιστής λαός, δεν έχασε τον ψυχισμό του. Αγαπάει πάντα τη λεβεντιά, κλαίει πάντα όταν ένα παληκάρι πεθαίνη. Και ο Παναγούλης ήταν παληκάρι, αναγνωρισμένο από εχθρούς και φίλους.