Τι ελέχθη στην προχθεσινή τηλεδιάσκεψη των τομεαρχών του ΣΥΡΙΖΑ; Κατά το ρεπορτάζ, ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε ότι διαψεύδονται «όλα τα θέσφατα της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης ότι η αγορά μπορεί να τα ρυθμίζει όλα, ότι δεν έχει νόημα να στηρίζουμε το κοινωνικό κράτος και τη δημόσια υγεία». Η πραγματικότητα, βεβαίως, διαψεύδει τον πρόεδρο του κόμματος. Αφενός, επειδή αυτοί τους οποίους ο ίδιος αποκαλεί νεοφιλελεύθερους χειρίστηκαν την πανδημία και το έκαναν χωρίς να τους επηρεάζει τίποτα από όσα εκείνος θεωρεί θέσφατα. Αφετέρου, διότι η δημόσια υγεία ελαφρώς μόνο βελτιώθηκε ενόψει των επιπτώσεων της πανδημίας και αν αποφύγαμε να γίνουμε Ιταλία ή Ισπανία (ο αγαπημένος ευρωπαϊκός Νότος μιας ανεύρετης εσωτερικής ρήξης στην Ευρώπη) είναι επειδή το κράτος πήρε εγκαίρως μέτρα, με τα οποία εναρμονίστηκε η κοινωνία.
Οταν δεν έχεις αίσθηση της πολυπλοκότητας των πραγμάτων και τα εργαλεία να την προσεγγίσεις, καταφεύγεις στις ετοιματζίδικες ερμηνείες. Και στα συνθήματα. Πομπώδη, βαρύγδουπα, αυθαίρετα. Τι διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Ενα νέο κοινωνικό συμβόλαιο «που θα θέτει σε προτεραιότητα τον άνθρωπο και όχι τα κέρδη». Στις νέες συνθήκες, ποιος ενδιαφέρεται για το ίδιο παλιό έργο που μας εξασφάλισε ένα ολέθριο δημοψήφισμα, ένα Μνημόνιο, τετραετή στασιμοπληθωρισμό; Ποιος θα ήθελε την αποτυχημένη συνταγή που αποδοκιμάστηκε πολλαπλά πέρυσι το καλοκαίρι και γιατί να επιβραβεύσει εκ νέου τον αποτυχημένο μάστερ σεφ της;
