Πόσο fair είναι η απόφαση της FIBA για διεξαγωγή του Final 8 του Basketball Champions League την επόμενη αγωνιστική σεζόν; Μπορεί να φαίνεται ως μια λύση ριζοσπαστική, που θα βοηθήσει τη διοργάνωση να ολοκληρωθεί κανονικά και να υπάρξει πρωταθλητής, ωστόσο για ποια διοργάνωση μιλάμε όταν οι παίκτες θα μπουν στο παρκέ σε μερικούς μήνες; Και ποιοι παίκτες θα είναι αυτοί;

Η FIBA θα φέρει ένα Final 8 σε μια συγκεκριμένη πόλη που θα αποτελέσει γιορτή για όλους, όμως μπασκετικά μιλώντας ετούτο μόνο δίκαιο δεν είναι. Διότι ανάμεσα στο τώρα και στο τότε θα μεσολαβήσει μια μεγάλη μεταγραφική περίοδος. Που όχι μόνο μπορεί να αλλάξει τις ομάδες, αλλά να δημιουργήσει ομάδες… λίγων ημερών.

Για παράδειγμα, ένας σύλλογος που με τα υπάρχοντα δεδομένα δεν θα συγκαταλεγόταν στα φαβορί, μπορεί να υπογράψει με παίκτες για 1-2 μήνες, να τους παρατάξει στο γήπεδο προκειμένου να κερδίσει τη συγκεκριμένη διοργάνωση και μετά να τους αφήσει να φύγουν. Μπορεί και ορισμένοι παίκτες από την Ευρωλίγκα να επιχειρήσουν να κάνουν μια… αρπαχτή, προκειμένου και οικονομικά να επωφεληθούν, αλλά και να διεκδικήσουν έναν επιπλέον ευρωπαϊκό τίτλο, πριν επιστρέψουν στα… καθήκοντά τους και σε μια ομάδα της σπουδαιότερης διοργάνωσης της Ευρώπης.

Πιθανόν αυτό να σκέφτεται και η Ευρωλίγκα και να μην ακολουθεί τον ίδιο δρόμο. Το γεγονός πως ομάδες που τώρα βρίσκονται στο πικ τους και που δείχνουν να έχουν το προβάδισμα (τύπου Εφές), να δουν τους ανταγωνιστές τους να φτιάχνουν ομάδες από την αρχή προκειμένου να διεκδικήσουν σε λίγους μήνες δύο τρόπαια της διοργάνωσης. Ενα της σεζόν 2019-20 και ένα της επόμενης, αφού θα πρόκειται για την ίδια ομάδα. Κι εδώ έρχεται να τεθεί το ερώτημα για το τι είναι καλύτερο: μια σεζόν που θα διακοπεί άρον – άρον για λόγους ανωτέρας βίας ή ομάδες που θα αλλάξουν για να διεκδικήσουν μια… περσινή διοργάνωση; Το βέβαιο είναι πως το δεύτερο δεν είναι καθόλου δίκαιο.