Ο τούρκος πρόεδρος παίζει εδώ και καιρό ριψοκίνδυνα. Κινείται συχνά στην κόψη του ξυραφιού και παρότι δεν έχει απολέσει τον πραγματισμό του, προσθέτει συνεχώς ισχυρές δόσεις τυχοδιωκτισμού. Ενεργοποιώντας πριν από δύο εβδομάδες το όπλο του προσφυγομεταναστευτικού απέναντι στην Ευρώπη, προσδοκούσε ότι με τη μαζική είσοδο κυρίως μεταναστών στην ελληνική επικράτεια θα έβαζε το μαχαίρι στον λαιμό Αθήνας και Βρυξελλών. Ετσι, η διαπραγμάτευση μαζί τους θα γινόταν με τους όρους της Αγκυρας, η οποία εκμεταλλεύεται τη φοβικότητα της EE για να εξυπηρετήσει ευρύτερες γεωπολιτικές της επιδιώξεις. Εφόσον δεν τα κατάφερε, πέρασε στην επόμενη φάση: στη δημιουργία εστίας έντασης και πίεσης απέναντι στην Ελλάδα στα σύνορα του Εβρου, ώστε να υπογραμμίζεται και προς την υπόλοιπη Ευρώπη η σημασία της Τουρκίας στη συγκράτηση των ροών και στην απόπειρα αναθεώρησης όχι μόνο όρων της κοινής δήλωσης Τουρκίας – ΕΕ αλλά συνολικά της ευρωτουρκικής σχέσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή