Η ορκωμοσία της Προέδρου της Δημοκρατίας δεν ήταν συνηθισμένη. Οχι επειδή η συγκυρία επέβαλε η τελετή να πραγματοποιηθεί σε μια άδεια από βουλευτές αίθουσα και χωρίς τις καθιερωμένες χειραψίες. Αλλά επειδή είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του που το ελληνικό κράτος θα εκπροσωπείται στο ύπατο αξίωμά του από μια γυναίκα.

Είναι ένα γεγονός που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Κι αυτό επειδή, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες, το χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλα παραμένει και στη δική μας χώρα μεγάλο. Ο συμβολισμός επομένως της κατάληψης του ύπατου πολιτειακού αξιώματος από μια γυναίκα είναι προφανής. Και είναι βέβαιο πως η ίδια η Πρόεδρος θα χρησιμοποιήσει αυτόν τον συμβολισμό στο πλαίσιο των καθηκόντων της προκειμένου να ενισχυθεί η θέση της γυναίκας στην κοινωνία μας.

Είναι εξάλλου κάτι που επισήμανε και η ίδια στη σύντομη ομιλία της κατά την υποδοχή της στο προεδρικό μέγαρο από τον απερχόμενο πρόεδρο. Σε αυτήν την ομιλία, η Πρόεδρος έδωσε το στίγμα της πολιτείας της. Αποτύπωσε τη φιλοδοξία της να εκπροσωπήσει μια χώρα ανοικτή και πιστή στο πνεύμα του κοσμοπολιτισμού και της εξωστρέφειας. Θέλησε να εκφράσει την κοινωνία της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού – αλληλεγγύης και ανθρωπισμού που δεν την εγκαταλείπουν ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές, όπως είναι αυτή της διπλής κρίσης με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα μας.

Η Πρόεδρος αναφέρθηκε σε αυτές τις δύο κρίσεις με σαφήνεια και αίσθηση καθήκοντος. Η ομιλία της ήταν ένα υπόδειγμα ορθού και μετριοπαθούς λόγου. Η θητεία της πρώτης γυναίκας Προέδρου στην ιστορία της χώρας άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς.