Επίλογος αέρας

Χάσαμε πρόσφατα τη μεγάλη ελληνίδα ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ. Θα μου επιτρέψετε μια προσωπική αναφορά, μια και η Κατερίνα υπήρξε, εκτός από θεία μου, ένας άνθρωπος-«κλειδί» για τη ζωή μου, την οποία κατά μία έννοια οφείλω σε αυτήν. Ηταν εκείνη που γνώρισε τον πατέρα μου και πρώτο της ξάδελφο, Κώστα Σταμάτη, στη μητέρα μου, Μπέτυ Αρβανίτη, και είναι αυτή που μου μετάγγισε την αγάπη για την ποίηση και κατ’ επέκταση τη λογοτεχνία. Είναι πάλι εκείνη που μου έδειξε πώς ζουν και δημιουργούν οι ελεύθεροι, ακομπλεξάριστοι άνθρωποι. Κάπου γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης: «Oι ευγενικοί άνθρωποι εξευγενίζονται με τις συμφορές, ενώ τα ανδρείκελα εξαχρειώνονται». Η Κατερίνα ήταν παραπάνω από ευγενικός άνθρωπος. Ηταν ένα μοναδικό, ανεπανάληπτο, ζωογόνο πλάσμα. Η «συμφορά» της την έκανε να είναι ακόμη πιο σπάνια.