Η επίμονη αναζήτηση υποκινητών σε σχέση με τα όσα συμβαίνουν στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, όπως και παλαιότερα στην Ειδομένη, πολλές φορές λειτουργεί ως ένα ιδιότυπο προπέτασμα καπνού για να μη δούμε τον πραγματικό υποκινητή: την εξαθλίωση και την ταπεινωτική ταλαιπωρία που υφίστανται άνθρωποι που διεκδικούν τα υποτίθεται κατοχυρωμένα δικαιώματα στην ανθρωπιστική προστασία αλλά και στη μετανάστευση και έχουν να αντιμετωπίσουν τους διακινητές, τον κίνδυνο πνιγμού και τελικά το στοίβαγμα σε κέντρα τύπου Μόριας, ως αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων κυβερνήσεων που θεωρούν ότι μπορεί να μπει φραγμός στην προσπάθεια των ανθρώπων να ξεφύγουν από τον πόλεμο, τη βία και τη φτώχεια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή