Το ‘χει φαίνεται η περιοχή του Νέου Φαλήρου να αναγκάζει ανθρώπους να μη θέλουν – για προφανείς λόγους – να κοιτάξουν κατάφατσα την πραγματικότητα!

Στις 14 Ιουνίου του 1987, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας την ώρα που ο Αργύρης Καμπούρης εκτελούσε τις χρυσές βολές με τις οποίες η εθνική ομάδα μπάσκετ νίκησε τη Σοβιετική Ενωση με 103-101 και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, ο Νίκος Φιλίππου αγκάλιασε τον γιατρό, Κώστα Παρίση, γύρισε την πλάτη του στο γήπεδο και περίμενε να δει τις αντιδράσεις του κόσμου…

Η Ιστορία επαναλήφθηκε προχθές το βράδυ απέναντι από το ΣΕΦ: στο γήπεδο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», όταν ο Γιουσέφ ελ Αραμπί βάραγε το χρυσό πέναλτι με το οποίο ο Ολυμπιακός έριξε στο κανναβάτσο τον Ερυθρό Αστέρα και άρπαξε την πρόκριση στο Europa League, o Ζοσέ Σα επίσης δεν άντεξε να παρακολουθήσει live το έργο και προτίμησε να στρέψει το βλέμμα του προς την εξέδρα.

Εν τέλει και οι δύο λυτρώθηκαν με χρονοκαθυστέρηση, απλώς ο Σα δεν μπορούσε να πει ψέματα ή να βρει ένα βολικό άλλοθι για να δικαιολογήσει το φοβικό σύνδρομο από το οποίο κατελήφθη εκείνη τη στιγμή, όπως το είχε επινοήσει ο (ελέω της καταγωγής του από τα Γιάννενα) «λιμνάνθρωπος» του ελληνικού μπάσκετ!

Τότε λοιπόν ο Φιλίππου τα έριξε στον έτερο Καππαδόκη! Μετά από χρόνια είχε πει ότι δεν γύρισε αυτός την πλάτη του στις βολές του Φιλίππου, αλλά ο γιατρός. Από την πλευρά του ο θιγόμενος Κώστας Παρίσης (καλή του ώρα στη Σκόπελο, όπου κατοικοεδρεύει ως επί το πλείστον και ασκεί δωρεάν ιατρική) κάθε φορά που του τίθεται το ζήτημα απλώς γελάει!

Γελάει, αλλά δεν απαντάει!

Η εικόνα του Σα, ο οποίος πρώτα κοιτάζει στην εξέδρα και εν συνεχεία το γλεντάει κατά μόνας και με την ψυχή του, είναι συναρπαστικότερη και από αυτήν του Ελ Αραμπί που πανηγυρίζει για το σπουδαιότερο εφετινό γκολ του Ολυμπιακού…

Η μάλλον – για να κάνω άλλη μια γέφυρα από το ΣΕΦ στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» – το σπουδαιότερο μέχρι το επόμενο, που έλεγε και ο Γκάλης…