Οπως δείχνουν οι μετρήσεις, οι πολίτες αποτιμούν θετικά το πρώτο αυτό διάστημα διακυβέρνησης από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Παράλληλα προσφέρουν τη στήριξή τους σε θέματα που θεωρούνταν ακανθώδη στον δημόσιο διάλογο, όπως είναι το πανεπιστημιακό άσυλο και ο αντικαπνιστικός νόμος. Σε μεγάλο ποσοστό και ανεξάρτητα από τις κομματικές της προτιμήσεις, η κοινωνία φαίνεται να στηρίζει την ατζέντα της κυβέρνησης σε μια σειρά από ζητήματα.

Η στήριξη αυτή όμως δεν οφείλεται μόνο στη σύμπτωση εκείνων των πολιτικών που αναζητά η κοινωνία με εκείνες που προωθεί η κυβέρνηση. Οφείλεται και σε ένα διαφορετικό ύφος στην άσκηση της εξουσίας σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Σε αυτούς τους πρώτους μήνες η κυβέρνηση έδωσε δείγματα συνέπειας και αίσθησης της αποστολής της.

Εδωσε ωστόσο και ένα δείγμα παλαιοκομματισμού με τους διορισμούς των διοικήσεων στα δημόσια νοσοκομεία. Αντί όμως να βρει την τόλμη να ζητήσει συγγνώμη και να κινηθεί με αποφασιστικότητα για τη θεραπεία του προβλήματος που η ίδια δημιούργησε στον εαυτό της, επέλεξε την κλασική και άκρως αναποτελεσματική διαχείριση κρίσης που έκαναν και άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν: ξιφουλκεί ερήμην των πολιτών με την αντιπολίτευση, υπερασπιζόμενη επιλογές που δεν μπορεί να υπερασπιστεί κανείς.

Δεν είναι υψηλές οι προσδοκίες των πολιτών από την πολιτική τάξη. Είναι πλέον οι απαιτήσεις. Οι κυβερνήσεις που δεν θα στέκονται στο ύψος των απαιτήσεων θα βλέπουν πάντα το πολιτικό τους κεφάλαιο να εξαντλείται γρήγορα.