Δεν τιμά τη χώρα μας το γεγονός πως χρειάστηκε να περάσουν δέκα και πλέον χρόνια για να αρχίσει να αχνοφαίνεται η πιθανότητα της οριστικής εφαρμογής του αντικαπνιστικού νόμου. Και δεν την τιμά όχι μόνο επειδή δεν εφαρμόστηκε όλα αυτά τα χρόνια ο νόμος – δεν ήταν στο κάτω κάτω παρά ακόμη ένας ανενεργός νόμος. Ούτε επειδή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο ο αντικαπνιστικός νόμος εφαρμόστηκε χωρίς οι θεριακλήδες να διεκδικούν το δικαίωμα σε κάποιον νταλγκά.

Η καθυστέρηση στην εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου δεν τιμά τη χώρα μας επειδή όλοι μας, καπνιστές και μη καπνιστές, είμαστε ενήμεροι και αναγνωρίζουμε τις βλαβερές συνέπειες του καπνού στον καθένα μας ατομικά, αλλά και γενικότερα στη δημόσια υγεία. Από αυτήν την άποψη, ακόμη και η υπενθύμιση του Πρωθυπουργού πως ο εχθρός δεν είναι οι καπνιστές αλλά ο καπνός θα έπρεπε να είναι περιττή. Καμία επιχείρηση πειθούς δεν θα έπρεπε να χρειαζόταν για την αναγκαιότητα της εφαρμογής αυτού ειδικά του νόμου.

Θέλει να ελπίζει κανείς πως η συζήτηση αυτή αφορά πλέον το παρελθόν. Πως έχουμε επιτέλους όλοι μας αντιληφθεί τη σημασία να μη δηλητηριάζονται οι κλειστοί χώροι από τις βλαβερές ουσίες του καπνού. Η κοινή γνώμη δείχνει ώριμη και έτοιμη. Μένει οι επαγγελματίες της εστίασης και της διασκέδασης να αποδείξουν πως δεν βάζουν το κέρδος τους τόσο πάνω από την υγεία των πελατών τους όσο και από τη δική τους.