Ηταν το πρώτο, το πανηγυρικό – και έγινε σχεδόν τρία χρόνια αφότου το ΠΑΣΟΚ ήρθε για πρώτη φορά στην εξουσία. Το συνέδριο του 1984 είχε μια τρομερή ευκολία: τα πολιτικά ζητήματα, αυτά που αφορούσαν τη φυσιογνωμία του κόμματος, είχαν ήδη ξεκαθαριστεί στο ξενοδοχείο Park, υπό αφόρητη ζέστη, στην πανελλήνια συνδιάσκεψη του 1977. Που, επί της ουσίας, σήμαινε πως το ΠΑΣΟΚ είχε ήδη γίνει ένα κόμμα που είχε στόχο να κυβερνήσει, με στρατηγική επιλογή έναν «δημοκρατικό δρόμο για τον σοσιαλισμό». Είχε, όμως, και μια μεγάλη δυσκολία: έπρεπε να καθορίσει τη σχέση του κόμματος και της κυβέρνησης, να τραβήξει μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο επιθυμητό και το αναγκαίο. Να κάνει, δηλαδή, αυτό που στη γλώσσα των άσπονδων φίλων του κόμματος θα έμενε γνωστό ως «πασοκισμός».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή