Ανήκει ασφαλώς στις πλέον ευχάριστες των τελευταίων εβδομάδων η είδηση πως η οδός Αντωνιάδου, ο μικρός παρακείμενος δρόμος του Οικονομικού Πανεπιστημίου, έπαψε πλέον να αποτελεί «το μεγαλύτερο σουπερμάρκετ ναρκωτικών της πρωτεύουσας». Η πολιτεία ευαισθητοποιήθηκε και χάρις στην έρευνα των «ΝΕΩΝ» και ο πανεπιστημιακός αυτός δρόμος απαλλάχθηκε από τους εμπόρους ναρκωτικών. Η πάλαι ποτέ ΑΣΟΕΕ ανήκει πλέον στην ακαδημαϊκή της κοινότητα.

Οφείλει ωστόσο να επισημάνει κανείς πως η ευαισθητοποίηση και το καθήκον θα μείνουν στη μέση εάν απλώς μεταφερθεί αλλού το «σουπερμάρκετ» που διαλύθηκε εκεί. Δεν έχει νόημα, με άλλα λόγια, να εξαρθρώνεται μια σπείρα κάπου, αλλά στην πραγματικότητα να αλλάζει μόνο πιάτσα. Το πρόβλημα έτσι δεν λύνεται. Αντίθετα, κρύβεται κάτω από το ένα χαλί για να εμφανιστεί πάνω σε κάποιο άλλο – γύρω από την Ομόνοια ή την Πλατεία Βάθη.

Υπό αυτό το πρίσμα, η ανάσα που δόθηκε στην οδό Αντωνιάδου δεν μπορεί παρά να είναι το πρώτο σε μια σειρά από βήματα, στόχος των οποίων είναι να πάψει να θυμίζει το κέντρο της πρωτεύουσας ναρκούπολη. Κανείς, και πολύ περισσότερο η κυβέρνηση, δεν πρέπει να ξεχνά τις εικόνες με τους εξαθλιωμένους τοξικομανείς στο κέντρο της πόλης. Σε αυτούς τους ανθρώπους οφείλει να προσφέρει τη μέγιστη δυνατή φροντίδα και στους εμπόρους του θανάτου καμία απολύτως επιείκεια. Η πρωτεύουσα πρέπει να αποδοθεί επιτέλους στους φοιτητές της, τους επαγγελματίες της, τους ηλικιωμένους της. Πρέπει να ανασάνει παντού.