Η Λωρραίνη υπήρξε θέατρο αιματηρών μαχών στη διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Μήλον της Εριδος μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας, άλλαξε συχνά χέρια διά μέσου της Ιστορίας λόγω και της χωροθέτησής της στην καρδιά της βιομηχανικής Ευρώπης, δίπλα στο Λουξεμβούργο και στο Βέλγιο, και δυο βήματα από τη μεγάλη υδάτινη φλέβα της ηπείρου, τον Ρήνο. Ο 40χρονος Νικολά Ματιέ, κάτοχος του βραβείου Γκονκούρ 2018, τοποθετεί την ιστορία του σε μια μικρή επαρχιακή εργατούπολη, την Εγιάνζ, τόπο σημαντικών επενδύσεων στη χαλυβουργία και στην εξορυκτική βιομηχανία ήδη από τον 19ο αιώνα. Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ωστόσο, οι μεγάλες μονάδες της ευρύτερης περιοχής αρχίζουν να βάζουν λουκέτο υποκύπτοντας στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και η πόλη γεμίζει ανέργους, απαξιωμένους και απογοητευμένους ανθρώπους. Η κουλτούρα της εργατικής τάξης υποχωρεί, ποικίλες συνδεόμενες με τη βιομηχανία δραστηριότητες εξαφανίζονται, ενώ οι μεσήλικοι της περιοχής ζουν πλέον με τα επιδόματα της πρόνοιας, τσοντάροντας στο εισόδημά τους με ποικίλους τρόπους και νοσταλγώντας το παρελθόν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή