«Το 2015 ήμουν μαθήτρια, 17 ετών, και ονειρευόμουν να εκπροσωπήσω τη χώρα μου σε διεθνείς αγώνες κολύμβησης. Οι συνέπειες του πολέμου στη Συρία μάς άγγιζαν ολοένα και περισσότερο και αφού αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε το σπίτι μας, η μεγαλύτερη αδελφή μου, Sara, κι εγώ αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε στην Ευρώπη […] Τον Αύγουστο του 2015, μπήκαμε σε ένα φουσκωτό σκάφος, μαζί με άλλα 18 άτομα. Ολοι γνωρίζαμε ότι πολλοί άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους κάνοντας αυτό το ταξίδι […] Σε αυτή την απατηλά μικρή θαλάσσια απόσταση, ο κινητήρας της βάρκας έπαθε βλάβη. Η Sara κι εγώ ήμασταν έμπειρες κολυμβήτριες, όμως άλλοι επιβαίνοντες δεν ήταν. Πέφταμε εναλλάξ στο νερό για να την ελαφρύνουμε και προσπαθούσαμε να τη στρέψουμε απέναντι στο κύμα ώστε να μην ανατραπεί. Φωνάζαμε για βοήθεια, αλλά δεν εμφανίστηκε κανείς».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ