Ενα φορολογικό σύστημα που δεν είναι δίκαιο δεν μπορεί να είναι λειτουργικό. Ειδικά σε περιόδους δυσβάσταχτης φορολόγησης, όπως αυτή των τελευταίων χρόνων, δεν μπορεί να δίδεται η αίσθηση στους φορολογουμένους πως σηκώνουν εξαιρετικά δυσανάλογα βάρη σε σχέση με μια μερίδα «εκλεκτών» που δεν καταβάλλουν φόρους σύμφωνα με την αξία της περιουσίας τους.

Ο ΕΝΦΙΑ είναι το τελευταίο παράδειγμα. Πολυτελείς βίλες σε νησιά όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Κρήτη και η Κέρκυρα, αλλά και στην ίδια την Αττική, πληρώνουν τόσο ΕΝΦΙΑ όσο ένα διαμέρισμα λίγων τετραγωνικών στο Περιστέρι ή την Καλλιθέα. Με άλλα λόγια, ιδιοκτήτες με μεγάλα βαλάντια μένουν αφορολόγητοι επειδή το σύστημα των αντικειμενικών αξιών δεν έχει επεκταθεί σε ολόκληρη τη χώρα και ειδικά σε περιοχές εκτός σχεδίου.

Η άρση αυτής της στρέβλωσης είναι αναγκαία. Πρέπει επομένως να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε το σύστημα να αποκτήσει εντός του ερχόμενου έτους τον δίκαιο χαρακτήρα που οφείλει να έχει. Πέρα όμως από την αποκατάσταση του αισθήματος της δικαιοσύνης, το κράτος θα έχει και ένα καθαρά οικονομικό όφελος. Δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο το ποσό που έχει χαθεί όλα αυτά τα χρόνια από βίλες των 250 και των 300 τετραγωνικών μέτρων, οι ιδιοκτήτες των οποίων πληρώνουν μόλις 350 ευρώ φόρο.

Υπάρχει άραγε πιο απτή απόδειξη του γεγονότος πως τα βάρη που θα έπρεπε να σηκώνουν οι έχοντες μετακυλίονται τόσο απλά και τόσο άδικα στους μη έχοντες;