Η πυρκαγιά που κατακαίει τα δάση του Αμαζονίου, τον μεγαλύτερο πνεύμονα της Γης, δεν υπενθυμίζει μόνο πόσο μικρός είναι ο πλανήτης μας. Υπενθυμίζει και τον αποφασιστικό ρόλο που μπορεί να παίξουν οι πολιτικές επιλογές ενός και μόνο προσώπου. Ο πρόεδρος της Βραζιλίας, σε αυτήν την περίπτωση, αποψίλωσε το υπουργείο Περιβάλλοντος της χώρας του από σημαντικές αρμοδιότητες. Το αποτέλεσμα ήταν να αυξηθούν οι πυρκαγιές στον Αμαζόνιο κατά 83% σε σχέση με πέρυσι.

Οι επιπτώσεις αυτής της καταστροφής θα φανούν σύντομα στον πλανήτη. Εχουν φανεί ήδη ωστόσο οι επιπτώσεις του γεγονότος ότι, όπως ο πρόεδρος της Βραζιλίας, έτσι και εκείνος της πιο ισχυρής δύναμης στον κόσμο, των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι αρνητής της κλιματικής αλλαγής. Κι αυτό παρά το γεγονός πως το 95% των επιστημόνων πλέον δεν έχει καμία αμφιβολία πως η κλιματική αλλαγή οφείλεται στον ανθρώπινο παράγοντα.

Αυτές οι ανεύθυνες ηγεσίες, αλλά και η ατολμία άλλων μεγάλων οικονομιών, όπως αυτή της Κίνας, να συνεργαστούν για την αναστροφή του φαινομένου του θερμοκηπίου, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια στην αισιοδοξία. Εκείνοι από τους οποίους εξαρτάται η τύχη όλων μας κωφεύουν, αν δεν περιφρονούν κιόλας, τις ολοένα και πιο δραματικές προειδοποιήσεις της επιστημονικής κοινότητας. Αποστρέφουν το βλέμμα από την καταστροφή του Αμαζονίου – εάν δεν βλέπουν στην καταστροφή νέα πεδία οικονομικού κέρδους.

Κι όμως είναι σαφές πια. Ο πλανήτης μπορεί να ζήσει χωρίς τους ανθρώπους του. Οι άνθρωποι όμως δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τον πλανήτη τους.