Το διεθνές οικονομικό περιβάλλον είναι εξαιρετικά ασταθές. Ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ – Κίνας, η πολιτική αναταραχή στην Ιταλία, ο κίνδυνος νέας χρεοκοπίας της Αργεντινής και το πολύ σοβαρό πλέον ενδεχόμενο ενός άτακτου Brexit βυθίζουν τους χρηματιστηριακούς δείκτες στο κόκκινο, στέλνουν τις τιμές του χρυσού στα ύψη και αυξάνουν τον κίνδυνο μιας παγκόσμιας ύφεσης.

Σε αυτή την κινούμενη άμμο, ο έλληνας Πρωθυπουργός θα προσπαθήσει να πείσει τους εταίρους του ότι για να προσελκυστούν ξένες επενδύσεις, να μειωθούν οι φόροι και να αναπτυχθεί η οικονομία, πρέπει να χαλαρώσουν οι αυστηρές επιταγές που προβλέπουν πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% επί του ΑΕΠ μέχρι το 2022.

Δεν θα είναι εύκολο. Οι εταίροι είναι δύσπιστοι και δεν αλλάζουν τις απαιτήσεις τους ανάλογα με το ποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία. Το Βερολίνο δεν φημίζεται για την ευλυγισία του. Επιπλέον, οι αγορές μπορεί να αντιδράσουν αρνητικά στην παροχή «διευκολύνσεων». Πρέπει λοιπόν να αποκατασταθεί πρώτα ένα κλίμα εμπιστοσύνης με τους θεσμούς και η Αθήνα να δώσει απτά δείγματα ότι είναι αποφασισμένη να επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις και τις αποκρατικοποιήσεις.

Οπως σημειώνει ο ξένος Τύπος, ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα θα ήταν η πρόωρη αποπληρωμή ακριβών δανείων του ΔΝΤ. Ενα τέτοιο ενδεχόμενο είχε ήδη ανακινηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά ναυάγησε λόγω του κύματος παροχολογίας. Είναι πιθανό να συζητηθεί τώρα ξανά στο Eurogroup που θα πραγματοποιηθεί σε έναν μήνα. Μόνο που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα είναι τότε η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας.