«Αν ο Φίλιπ Ροθ δημιούργησε μια εβραία μητέρα που έδωσε γροθιά στο στομάχι σας, τότε ο Μάριο Πούτσο με τον «Σικελό πατέρα», θα σας κάνει να τρέμετε κάθε φορά που περπατάτε στη Mulberry Street». Δεν ξέρουμε πόσο σοβαρά πήραν οι αναγνώστες των «New York Times» την παρατήρηση – ή μήπως το συμπέρασμα – του δημοσιογράφου Ντικ Σαπ – θρυλικός αθλητικογράφος – που διάβασε και συνέκρινε τα δύο σπουδαία βιβλία: τη «Νόσο του Πορτνόι» του 36χρονου τότε Φίλιπ Ροθ και τον «Νονό» του Μάριο Πούτσο. Ηταν εκείνο το φλεγόμενο καλοκαίρι του 1969, και οι τίτλοι των βιβλίων τους οποίους πρότειναν οι σελίδες των εφημερίδων για ανάγνωση προκαλούν δέος. Ιδιαίτερα δε όταν πρόκειται για εκείνα που ο χρόνος τα έχει δικαιώσει και με το παραπάνω. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε τι θέση πήρε ο Ροθ στην παγκόσμια λογοτεχνία, πολλώ δε μάλλον το βιβλίο του Πούτσο που τρία χρόνια αργότερα έγινε σημείο αναφοράς για τα κινηματογραφικά αριστουργήματα. Ενας ακόμη λόγος ίσως να είναι και η σημείωση του Σαπ στο περίφημο κομμάτι του: «Ο,τι έκανε ο Ροθ για τον αυνανισμό, το έκανε ο Πούτσο για τη δολοφονία».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ