Οχι κατάργηση, αλλά εφαρμογή

Ο νόμος για το πανεπιστημιακό άσυλο είναι σαφής και δεν χρειάζεται κατάργηση, αλλά εφαρμογή. Σύμφωνα με την τελευταία τροποποίησή του, επιτρέπεται η αυτεπάγγελτη επέμβαση της Αστυνομίας σε περιπτώσεις κακουργημάτων κι εγκλημάτων ύστερα από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου. Επομένως, δεν συντρέχει λόγος κατάργησης του ασύλου, αλλά καλύτερης συνεργασίας των αστυνομικών δυνάμεων με τις πρυτανικές αρχές. Η ΝΔ θέλει να επινοήσει ένα νέο «μπαμπούλα» στο όνομα της προστασίας της ελεύθερης έκφρασης και παρακάμπτει ότι είναι θέμα πολιτικής ευθύνης και εφαρμογής του νόμου. Από την άλλη πλευρά, η ανομία δεν υπάρχει μόνο στα Πανεπιστήμια, αλλά αφορά αστικές ζώνες, όπως π.χ. η Στουρνάρη και η Πατησίων που υποβαθμίζονται. Μια προσπάθεια ανάπλασης, ζωντανέματος της εμπορικής και πολιτιστικής δραστηριότητας σε συνδυασμό με την αστυνόμευση θα άρει την παραβατικότητα και από την ΑΣΟΕΕ και το Πολυτεχνείο. Συνεπώς, αν η επόμενη κυβέρνηση έφερνε μια τέτοια ρύθμιση, δεν θα μας έβρισκε σύμφωνους. Ο νόμος για το άσυλο έχει άλλη αφετηρία, άλλη ουσία, δεν είναι η αιτία της ανομίας, αλλά ένα σύμπτωμα. Το άσυλο συμβολίζει την ελευθερία έκφρασης και διακίνησης ιδεών μέσα στα Πανεπιστήμια, που έχουμε χρέος να τη διαφυλάξουμε όλοι χωρίς σιδερόφραχτες λογικές.