Η ερώτηση προέκυψε σε ένα νεανικό δωμάτιο ύστερα από τους τελευταίους «Avengers»: «Δηλαδή, ο Θωρ είναι ο πιο δυνατός από τους Βίκινγκς; Υπάρχουν ακόμη Βίκινγκς;». Ευτυχώς που η ποπ κουλτούρα παρέχει ακόμη τα απαραίτητα ερεθίσματα ώστε η ανάγνωση ενός βιβλίου να προκύπτει ως φυσιολογική συνέπεια της ερώτησης ενός επτάχρονου. Η έκδοση «άνθρωποι του Βορρά: Βίκινγκς» της πολύπειρης Ελένης Σαραντίτη είχε το όνομα που μας αφορούσε, αλλά αποδείχθηκε ότι είχε και τη χάρη όσον αφορά τη διήγηση της ιστορίας. Από την καταγωγή του ονόματος των Βίκινγκς, που «ανέκαθεν δίχασε ιστορικούς και γλωσσολόγους» (τι σημαίνει αλήθεια: πειρατής ή κόλπος;) ώς τα ταξίδια και τον εκχριστιανισμό τους το βιβλίο ανασκευάζει στερεότυπα και παρερμηνείες (μία από αυτές ότι οι Βίκινγκς χρησιμοποιούσαν ανθρώπινα κρανία ως  ποτήρια). Ναι, οι σκανδιναβοί πολεμιστές ήταν βίαιοι, αλλά όχι περισσότερο «από τους υπόλοιπους στρατούς της Ευρώπης της εποχής εκείνης – ο στρατός του Καρλομάγνου (742/47-814), ο οποίος είχε στόχο να μην αφήσει κανέναν «εθνικό» ζωντανό, αφάνισε ολόκληρες φυλές», σημειώνει η συγγραφέας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή