Με το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα ασχολήθηκα εκτενώς κατά την τρέχουσα κοινοβουλευτική θητεία, λόγω της συμμετοχής μου στην οικεία Επιτροπή. Οι δραματικές μεταναστευτικές ροές του 2015 και το προσκλητήριο μεταναστών, οφειλόμενο σε ιδεοληπτική, καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης, ρυθμίστηκε σημαντικά, αλλά το πρόβλημα παραμένει και θα μας απασχολήσει τα επόμενα χρόνια.

Η ΕΕ οφείλει να διαχειριστεί αποτελεσματικά το ζήτημα στη βάση της αλληλεγγύης και του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου, διαφορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος να δυναμώσουν οι φωνές λαϊκιστών και ακροδεξιών με σοβαρές αρνητικές συνέπειες. Μία σιδηρόφραχτη Ευρώπη δεν απηχεί τα ιδεώδη στα οποία στηρίζεται η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και τελικά υπονομεύει τη Συνθήκη Σένγκεν. Κλειδί για την αποτελεσματική διαχείριση του Προσφυγικού είναι η ίση και δίκαιη κατανομή ευθυνών με την αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου, που επί του παρόντος επιβαρύνει δυσανάλογα τις χώρες πρώτης υποδοχής προσφύγων, αλλά και με οργανωμένες συστηματικές με ευθύνη της κυβέρνησης επιστροφές μεταναστών. Σε αυτό το πλαίσιο, η ορθή διαχείριση των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ είναι επιβεβλημένη με μία πολιτική των ανοικτών μεν, αλλά σοβαρά ελεγχόμενων συνόρων.