«Φτιάξτε τη στέγη τώρα που έχει ήλιο». Η φράση ανήκει στην Κριστίν Λαγκάρντ και, ως προτροπή, αποτυπώνει μια πραγματικότητα: η κυβέρνηση οφείλει να κινηθεί ταχύτατα και να υιοθετήσει όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να προστατεύσει την οικονομία – και μάλιστα όχι μια οικονομία που είναι στέρεη, αλλά μια οικονομία που κρέμεται από μια κλωστή.

Η επικεφαλής της ΔΝΤ, από αυτήν την άποψη, μάλλον ωραιοποιεί την κατάσταση όταν μιλάει για ηλιοφάνεια. Στην πραγματικότητα εξακολουθεί να βρέχει. Δυστυχώς όμως, όχι μόνο η κυβέρνηση δεν ακολουθεί την προτροπή, αλλά επιπλέον συμπεριφέρεται σαν τον βρεγμένο που δεν φοβάται τη βροχή. Αντί η κυβέρνηση να φτιάχνει τη στέγη, δίνει προτεραιότητα σε παροχές, ρυθμίσεις οφειλών, κουρέματα στεγαστικών δανείων, επιδόματα και υποσχέσεις.

Ο λόγος είναι προφανής. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της μια σειρά από εκλογικές αναμετρήσεις. Αντί λοιπόν να πορεύεται με γνώμονα την πραγματικότητα, προτιμά να πολιτεύεται σε συνθήκες εικονικής κανονικότητας. Το κάνει αφενός επειδή στον εκλογικό της ορίζοντα δεν υπάρχει παρά μόνο μια ήττα που πρέπει πάση θυσία να μη γίνει συντριβή. Και αφετέρου επειδή, γνωρίζοντας πως θα ηττηθεί, ξέρει πως τη στέγη τελικά θα κληθεί να τη φτιάξει ο επόμενος.

Είναι δυστυχώς μια κοντόφθαλμη λογική για την οποία έχει καταβάλει υψηλότατο κόστος αυτή η χώρα. Ας αντιληφθεί επιτέλους η κυβέρνηση ότι το μετακυλιόμενο πολιτικό κόστος μεταφράζεται σε οικονομικό κόστος για τους πολίτες. Και ότι όσο η ίδια δεν κάνει το χρέος της απέναντί τους, τόσο θα αυξάνονται τα πραγματικά χρέη αυτών των τελευταίων.