Η κουβέντα μας αρχίζει με το θέμα που αποτελεί κοινή συνισταμένη στις συζητήσεις των περισσότερων που έχουν περάσει (ας το πούμε «ανώδυνα») τα πρώτα -ήντα. Τον χρόνο. Του θυμίζω πότε και πού τον πρωτοσυνάντησα. Το 1981, σε κάποιο από τα μπαρ της οδού Χάρητος που τότε αναδιαμόρφωναν τον χάρτη των βραδινών μας εξόδων. Ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Τάσος Φαληρέας (παραγωγοί του πρώτου δίσκου των «Φατμέ») μας είχαν συστήσει «κάτι θαυμάσια παιδιά» – τον Νίκο Πορτοκάλογλου, τον Οδυσσέα Τσάκαλο και τον Δημήτρη Καλατζή – που έγραφαν ωραία τραγούδια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή