«Αμοιρέ μου Στρατηγέ /αλίμονο και δεν καταλαβαίνεις/ μήτε αυτά που πέρασες/ μήτε τι σ’ αναμένει/ Ενδοξέ μου Στρατηγέ/ δεν θα πατώ εγώ στα βήματά σου/ ήρθα μονάχα να σου πω/ τι βλέπεις στα όνειρά σου». Είναι τα λόγια της ονειροκρίτη του Στρατηγού Μακρυγιάννη, στην οποία μέσα στο έργο του «Οράματα και θάματα» κάνει συχνές αναφορές. Αυτά τα κείμενα αποτέλεσαν τη βάση της όπερας που οραματίστηκε ο συνθέτης Δημήτρης Μαραγκόπουλος, πριν από περίπου 35 χρόνια. Το έναυσμα για τη σύλληψη της ιδέας ήταν η ανάγνωσή τους στην εξαιρετική έκδοση που είχε κάνει το ΜΙΕΤ στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Οπως λέει, «άρχισα ν’ αναρωτιέμαι από πού πήγαζε αυτός  ο χείμαρρος των υπερρεαλιστικών εικόνων, των μονολόγων, των περιγραφών των ονείρων, των προφητειών. Απόκοσμες εμπειρίες που μου θύμισαν κάτι από την «Αποκάλυψη» του Αγίου Ιωάννη της Πάτμου».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ