Μεγάλωσα σε μια δύσκολη εποχή, Κατοχής, Εμφυλίου, πληθωρισμού, σε μια ελληνική επαρχία που ιστορούσε, τουλάχιστον αρχιτεκτονικά, ένα παλαιό μεγαλοαστικό παρελθόν. Πόλη δικηγόρων, μηχανικών, δημοσίων υπαλλήλων και μεγαλεμπόρων με υφάσματα, υποδήματα, γυαλικά και είδη εφοδιασμού των παντοπωλείων των κωμοπόλεων και των χωριών της ενδοχώρας. Εδρα στρατιάς, εφετείου, με πολλά φαρμακεία, ψησταριές – πέρασμα και στάση των λεωφορείων της ενδοχώρας. Ενα μόνο βιβλιοχαρτοπωλείο με κάποια μυγοφτυσμένα βιβλία στις εγκαταλειμμένες βιτρίνες ανάμεσα σε υδρόγειες σφαίρες, χάρτες των Βαλκανίων και πάνινες κυρίως σχολικές σάκες. Θυμάμαι πως όταν σκάρισε στη βιτρίνα πρόσφατα εκδομένο το «Εγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογέφσκι στη μετάφραση του Αρη Αλεξάνδρου, τέσσερις φίλοι, παιδιά φανατικά για γράμματα και αξεδίψαστα, βάλαμε ρεφενέ το χαρτζιλίκι μας και το αγοράσαμε και η πρεμούρα μας να το διαβάσουμε μας οδήγησε να το διαλύσουμε και να το διαβάζουμε τμηματικά βάζοντας κλήρο ποιος θα διαβάσει τα πρώτα δεκαεξασέλιδα και ποιος τα τελευταία! Οταν ηρεμήσαμε ξαναδέσαμε τον τόμο και τότε το διαβάσαμε κανονικά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ