Η τέταρτη μυθοπλαστική κατάθεση της Βασιλικής Πέτσα εμφανίζει και το πρώτο καθαρόαιμο μυθιστόρημά της. Τόσο από πλευράς έκτασης όσο και σε επίπεδο αφηγηματικής διάστασης. Στην πρώτη της νουβέλα με τίτλο «Θυμάμαι» ερευνούσε το προσωπικό ζωτικό ψεύδος και τα κοινωνικά διλήμματα εντός της μικρής κοινότητας. Εν συνεχεία με τη συλλογή διηγημάτων «Ολα τα χαμένα» πέρασε στο πεδίο της δοκιμασίας των συναισθημάτων έτσι όπως κυμαίνονται και διαχέονται στην καθημερινή επαφή. Στην επίσης συλλογή διηγημάτων «Μόνο το αρνί» η μνήμη έστηνε παγίδες ανασυστήνοντας εν μέρει τον ματωμένο διχασμό στην ελληνική ύπαιθρο, από το 1940 κι έπειτα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή