«Ο Τρέισυ πήγε για ύπνο ευτυχής ξανά, ξανά με τη συνείδησή του ήσυχη. Είχε ξεκινήσει ένα υψηλόφρον εγχείρημα – που ήταν, καταρχήν, προς τιμήν του· είχε αγωνιστεί όσο καλύτερα μπορούσε, λαμβάνοντας υπόψη και όλες τις αντιξοότητες – επίσης προς τιμήν του· και είχε ηττηθεί – πράγμα που ασφαλώς δεν είχε τίποτα το ατιμωτικό. Εχοντας ηττηθεί, δικαιούνταν να αποχωρήσει με το παράσημο του πολεμιστή και να επιστρέψει χωρίς προκατάληψη στην κοινωνική θέση του στον κόσμο όπου είχε τύχει να γεννηθεί. Και γιατί όχι; Ακόμα και ο έξαλλος δημοκράτης καθεκλοποιός, κι αυτός το ίδιο θα έκανε. Ναι, η συνείδησή του ήταν και πάλι ήσυχη. Ξύπνησε αναζωογονημένος, όλο ανυπομονησία για το τηλεγράφημα. Είχε γεννηθεί αριστοκράτης, υπήρξε για ένα διάστημα δημοκράτης και τώρα γινόταν αριστοκράτης ξανά. Ανακάλυψε πολύ εντυπωσιασμένος ότι αυτή η τελική του μεταμόρφωση δεν ήταν απλώς διανοητική, αλλά είχε παρεισφρήσει και στα συναισθήματά του…».

Από τον «Αμερικανό κόμη» του Μαρκ Τουέιν (εκδ. Πατάκη, μτφ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, επίμετρο Ελένη Κεχαγιόγλου), που μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά και μαζί με το «Οι Αρταμάνοφ» του Μαξίμ Γκόρκι (εκδ. Πατάκη, μτφ. Αρης Αλεξάνδρου) είναι τα δύο πρώτα βιβλία στη σειρά «sub rosa», την οποία διευθύνει η Ελένη Κεχαγιόγλου.