Τι τον κόβει τον Ρέγκλινγκ, θα αναρωτηθεί κανείς, να έχει ανάπτυξη στην Ελλάδα; Αν δεν υπάρχει ανάπτυξη, το σενάριο βιωσιμότητας του χρέους πάνω στο οποίο έχει πατήσει και ο ESM για να πάρει τα λεφτά του πίσω πάει περίπατο. Οπότε το χρυσό δίδυμο για τους δανειστές – και εδώ που τα λέμε και για όλους μας – είναι μεταρρυθμίσεις από τη μια και υψηλή ανάπτυξη από την άλλη. Στο πρώτο μέτωπο, με το που βγήκαμε από το Μνημόνιο – μην κοιτάτε που τα λέει «στρογγυλά» ο Μοσκοβισί – οι μεταρρυθμίσεις έμειναν πίσω και στο δεύτερο δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι έχει η Ελλάδα και καμιά ανάπτυξη που πετάει: 2% με το ζόρι φέτος. Χθες βγήκαν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το ΑΕΠ και δείχνουν: μείωση της συνολικής καταναλωτικής δαπάνης 0,3%, μείωση των ακαθάριστων επενδύσεων πάγιου κεφαλαίου -23,2%, αύξηση των εξαγωγών κατά 7,6% αλλά και των εισαγωγών κατά 15%. Ολα αυτά το τρίτο τρίμηνο, οπότε το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 2,2% σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό τρίμηνο. Ο τελευταίος στόχος αφορά ανάπτυξη 2,1% φέτος, αλλά πρέπει να θυμίσω πως ξεκινήσαμε από το 2,5% σε επίπεδο πρόβλεψης, όσο δηλαδή προβλέπει ο προϋπολογισμός τώρα για το 2019. Κι αν δεν κάτσει; Θα ψάχνει η επόμενη κυβέρνηση μέτρα για να κλείσει τις τρύπες στο πλεόνασμα.







