Το καταφανές πια σχέδιο της κυβέρνησης για την εκ νέου ποινικοποίηση της δημόσιας ζωής και την πολιτική δίωξη των αντιπάλων της κλιμακώνεται με γρήγορους ρυθμούς σε πείσμα των γεγονότων που κονταροχτυπιούνται μεταξύ τους. Εμμένει πεισματικά στο προεκλογικό της δόγμα: «Στις εκλογές θα πάμε με χειροπέδες, διορισμούς και φιλοδωρήματα».

Την παραγγελία για το άνοιγμα των λογαριασμών του πρώην πρωθυπουργού, των δύο υπουργών και των οικείων τους για την πολύκροτη υπόθεση του C4Ι ακολούθησε η αποστολή της σχετικής δικογραφίας στη Βουλή. «Ανθρακες ο θησαυρός». Η αναψηλάφηση της υπόθεσης βασίστηκε στην όψιμη μαρτυρία – έπειτα από 12 ολόκληρα χρόνια – ενός αναξιόπιστου και καταδικασθέντος πρωτοδίκως «μάρτυρα». Μαρτυρία που κατατίθεται αιφνιδιαστικά και ενώ αναμένει την εκδίκαση της έφεσης που άσκησε για τη δική του καταδίκη. Με μόνη την πολιτική του εκτίμηση, χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ότι ένας υπουργός πρέπει να δωροδοκήθηκε και ένας πρωθυπουργός θα έπρεπε να γνώριζε. Πέραν αυτού ουδέν νεότερο στις δεκάδες σελίδες της δικογραφίας. Συνεχίστηκε με την παραγγελία μιας διοικητικής και όχι δικαστικής Αρχής, της οποίας όλα τα μέλη πλην της δικαστικού που προΐσταται είναι διορισμένα από την κυβέρνηση. Και σήμερα, μαζί με τη δικογραφία, έρχεται ξανά στο προσκήνιο το περιβόητο καρνέ με τα ραντεβού Χριστοφοράκου που επί μήνες πολλούς τότε έγινε φύλλο και φτερό χωρίς να μείνει αδημοσίευτη και η τελευταία υποσημείωσή του. «Ξαναζεσταμένη σούπα» στην υπηρεσία των πολιτικών στόχων της κυβέρνησης και των κάθε λογής φερεφώνων της.

Κατόπιν αυτού, το ερώτημα δεν είναι ποιος απεργάζεται την πολιτική δίωξη. Προφανώς οι «περιστασιακοί ένοικοι της εκτελεστικής εξουσίας», όπως εύστοχα σημείωσε ο Κώστας Σημίτης. Το ερώτημα είναι ποιος υπηρετεί την αλήθεια και ποιος τη φοβάται. Γιατί αν κρίνω από τη μόνη πραγματική απόφαση, το προδικαστικό βούλευμα που απεκρύβη από τη Βουλή και επιρρίπτει ευθύνη σε τρεις πρώην υπουργούς της ΝΔ – χωρίς να υιοθετώ εκ των προτέρων καμία κατηγορία – μάλλον οι κρατούντες και οι υπόγειες διαδρομές, σχέσεις και παρεμβάσεις τους πρέπει να φοβούνται.

Πώς θα γινόταν διαφορετικά όταν τρέχουν υποθέσεις τραβηγμένες από τα μαλλιά, τις σέρνουν επί πολλούς μήνες αναζητώντας στοιχεία και καθημερινά ανοίγουν νέες. Οταν αρνούνται και την ιδέα εξεταστικής επιτροπής για τα αίτια που οδήγησαν στην κρίση να συμπεριλάβουν τις περιόδους 2004-2009 και 2015-2018. Οταν προσπαθούν να κρύψουν κάτω από το χαλί υποθέσεις αυτόχρημα σκανδαλώδεις όπως το Ελευθέριος Βενιζέλος, την Τράπεζα Αττικής, τη ΔΕΠΑ, τα όπλα στον Περσικό, τις χαριστικές τροπολογίες σε επιχειρήσεις. Και όταν αρνούνται στην επώνυμη καταγγελία για χρηματισμό της κυβέρνησης από τον Σόρος να αγγίξουν καν τη υπόθεση. Αιδώς Αργείοι.

Ο Κώστας Σκανδαλίδης είναι βουλευτής της Α’ Αθηνών με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη