Η είδηση πέρασε όχι ακριβώς στα ψιλά, αλλά δεν δόθηκε και ανάλογη έκταση: η ένωση παικτών του μπάσκετ με τιτίβισμά της υπογράμμισε πως είναι αντίθετη με τα αυτοκόλλητα στο παρκέ, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως «είμαστε εναντίον κάθε είδους αυτοκόλλητων πάνω στο παρκέ. Εχουμε ήδη αρχίσει σχετική συζήτηση με τη Euroleague για την αφαίρεσή τους. Οπως καταλαβαίνετε, η θέληση να υπάρχουν στην περιοχή των βολών έχει να κάνει με τις ομάδες και τους χορηγούς και όχι τόσο με τη Euroleague».

Γίνεται σαφές ότι το ζήτημα είναι αρκούντως σοβαρό, κυρίως γιατί αφορά τραυματισμούς, άρα την υγεία των πρωταγωνιστών. Οι παίκτες δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν να μείνουν στα… πιτς για κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα ούτε να ρισκάρουν να γλιστρήσουν αποκομίζοντας κάτι πολύ σοβαρότερο. Θυμίζουμε, απλά, ότι αρκετοί έχουν τραυματιστεί – ένας από αυτούς ήταν και ο πρώην σέντερ του Ολυμπιακού, ένας πραγματικός δυναμίτης πριν λαβωθεί, ο Πάτρικ Γιανγκ. Φυσικά, οι αντιδράσεις τους είναι έντονες, αλλά αυτό συνέβαινε και τον περασμένο χρόνο. Απλά, τώρα φέρονται αποφασισμένοι να πιέσουν ακόμη περισσότερο, έχοντας και το σκριν της Euroleague. Το ποιος επιμένει να μπαίνουν αυτά τα αυτοκόλλητα που ταλαιπωρούν τους παίκτες και αλλάζουν το σκηνικό του παρκέ είναι ξεκάθαρο: ομάδες και κυρίως χορηγοί. Πληρώνουν, άρα θέλουν να έχουν διαφημίσεις εκεί όπου παίζεται παραπάνω το παιχνίδι. Στις δύο ρακέτες. Και καλύπτουν τις περιοχές, ενώ αν κάποιος το επιθυμεί, μπορεί να τοποθετήσει διαφήμιση στο κέντρο ή δύο λωρίδες κατά μήκος του αγωνιστικού χώρου. Μια λύση θα μπορούσε να είναι η λεγόμενη εικονική διαφήμιση που θα πέφτει κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής μετάδοσης, αλλά επί του παρόντος θεωρείται ακριβότερη και είναι δύσκολη η υλοποίηση του σχεδίου αυτού. Οπως φαίνεται, η συγκεκριμένη εξέλιξη μοιάζει με μονόδρομο γιατί το μπάσκετ χρειάζεται τους περισσότερους από τους αστέρες του. Και θα είναι ό,τι χειρότερο να τραυματιστεί κάποιος, ενώ ήδη έχει ακουστεί το καμπανάκι του συναγερμού. Δεν μπορεί για πάντα να κάνουν κουμάντο τα πολλά χρήματα ούτε να μπαίνουμε στη λογική ότι με τις διαφημίσεις «ζει» το άθλημα. Λάθος. Οι χορηγοί πληρώνουν αδρά, αλλά το μπάσκετ «ζει» από τους θεατές που πάνε στα γήπεδα ή παρακολουθούν ματς από την τηλεόραση και επίσης από τους θεαματικούς παίκτες που εκτοξεύουν το ενδιαφέρον στα ύψη. Κάνοντας συχνά πυκνά τα… αεροπλανικά τους. Και αν τοποθετηθούν παντού αυτοκόλλητα, ίσως τα περιορίσουν, με αποτέλεσμα να βγει χαμένο το θέαμα και κατ’ επέκταση αρκετοί ακόμη. Απλό δεν είναι;