Εχεις προπονητή τον Κλοπ, τον Σάαφ, τον Εμερι, έχεις αγωνιστεί στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου, σε Παγκόσμιο Κύπελλο, Τσάμπιονς Λιγκ, και ξαφνικά έρχεσαι αντιμέτωπος με τον «ματάκια».

«Δεν μπορώ να πω πολλά. Δεν κοιταχτήκαμε ακόμη με τα παιδιά στα ματάκια». Οπως λέει και το παραδοσιακό άσμα «Απόψε τα ματάκια μου».

Αυτό θα πει προπονητής με σύγχρονες ιδέες. Ποιος Γκουαρντιόλα, ποιος Φαβρ και ποιος Σάρι. Εδώ μιλάνε τα ματάκια. Ενα λεπτό χρειάζεται ο νέος ομοσπονδιακός προπονητής Αγγελος Αναστασιάδης για να κοιταχτεί με τα «παιδιά» και να τα βρει. Τα «παιδιά» είναι οι παίκτες, πολλοί από τους οποίους πρωταγωνιστούν στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου.

Ο Θεός, η ελληνική ψυχή και φυσικά τα «ματάκια» είναι τα νέα όπλα με τα οποία θα πολεμήσουν οι παίκτες μας τους κακούς αντιπάλους. Προτείνω στη δεξιά πλευρά της φανέλας της Εθνικής να προστεθεί και μία χάντρα για το κακό το μάτι.

Το καλό το άφησε προς το τέλος. Ο Αγγελος είπε πως του αρέσει οι ομάδες του να παίζουν ποδόσφαιρο. Μήπως έχει μπερδέψει τα αθλήματα; Τι άλλο δηλαδή θα μπορούσαν να παίζουν οι ποδοσφαιρικές ομάδες. Χάντμπολ;

Μάθαμε επίσης πως ο ομοσπονδιακός προπονητής έχει πολλή δουλειά. Ολοι οι μεγάλοι προπονητές αποφεύγουν να αναλαμβάνουν εθνικές ομάδες γιατί βαριούνται να κάθονται. Μόνο ο Αγγελος θα δουλεύει υπερωρίες. Δεν του έχουν πει πόσα παιχνίδια δίνει τον χρόνο η Εθνική; Ή θα γίνει σκάουτ για να βρίσκει τα επόμενα ταλέντα; Γιατί αν έχει κάτι τέτοιο στο μυαλό του, μάλλον έχει παρεξηγήσει τον ρόλο του ομοσπονδιακού.

Οπως είπε πρόσφατα ένας καλός φίλος και συνάδελφος, τον Αγγελο πρέπει να τον κρίνουμε από το έργο του. Συμφωνώ και προσαυξάνω. Η ιστορία του στο ποδόσφαιρο αποτελεί ωστόσο μονοπάτι που έχει συγκεκριμένο προορισμό. Μακάρι να μας διαψεύσει. Αν όχι, η Εθνική θα έχει επιστρέψει και επίσημα στην προ Ρεχάγκελ εποχή.