Σανούρ Βαγκινάγκ ήταν το όνομα που δήλωσαν το ζεύγος των προσφύγων από την Αρμενία Μίσα και Κναρ Αζναβουριάν για το βρέφος που γεννήθηκε στις 22 Μαΐου 1924, στην κλινική Ταρνιέρ στο Εκτο Διαμέρισμα στο Παρίσι. Οι γονείς του είχαν σωθεί από τη σφαγή των Τούρκων στην Αρμενία, διαμένοντας στη Θεσσαλονίκη το 1916 έως τον χειμώνα του ’23 που γεννήθηκε η αδελφή του Αΐντα.

Η οικογένεια των απάτριδων Αζναβουριάν περίμενε στο Παρίσι την έκδοση της βίζας για την Αμερική της επαγγελίας. Στο μεταξύ το Παρίσι του Μεσοπολέμου έλαμπε και έδειχνε φιλόξενο για όποιον ζητούσε μια δεύτερη πατρίδα. Ετσι ο Μίσα και η Κναρ άνοιξαν ένα μικρό αρμένικο εστιατόριο σε μια περιοχή όπου σύχναζαν οι εξόριστοι από την Κεντρική Ευρώπη, ενώ τα παιδιά τους Σαρλ και Αΐντα μάθαιναν γαλλικά, μουσική και έκαναν όνειρα για να μπουν στον κόσμο του θεάματος.

Το 1936 ο νεαρός Σαρλ ανακαλύπτει τη μαγεία των καμπαρέ και στη συνέχεια μαζί με την αδελφή του παίρνουν μέρος σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού – με την πρώτη του συμμετοχή βγαίνει νικητής, με έπαθλο 50 γαλλικά φράγκα. Η εποχή του πολέμου είναι σκληρή για τους Αζναβούρ, το αρμενικό ζήτημα είναι πληγή που δεν επουλώνεται, αλλά ο Σαρλ θα το αντιμετωπίσει πολλά χρόνια αργότερα. Αλλωστε είναι η γνωριμία του με τον συνθέτη Πιερ Ρος που θα βάλει τις βάσεις της ιστορίας του στο γαλλικό τραγούδι της μεταπολεμικής μελαγχολίας.

Τότε που θα γνωρίσουν και την Εντίτ Πιαφ, θα γίνουν μέλη της κομπανίας της και θα φύγουν μαζί της για περιοδεία στη Νέα Υόρκη. Ο Σαρλ δεν έχει μάθει ακόμη αγγλικά, αλλά ξεσηκώνεται με το σουίνγκ των Λούις Αρμστρονγκ, Ντιουκ Ελινγκτον, Ντίζι Γκιλέσπι. Ο στρόβιλος της μουσικής παρασύρει τον Αζναβούρ, ο οποίος επιστρέφει το 1950 στο Παρίσι ως συγκάτοικος και συνεργάτης της Πιαφ. Τα επόμενα χρόνια η Γαλλία έχει «αζναβουροποιηθεί». Οι μεγάλες φωνές τραγουδάνε τα δικά του τραγούδια: Ζιλμπέρ Μπεκό, Ιβ Μοντάν, Ζιλιέτ Γκρεκό. Σαν να τα είχε προφτάσει όλα πριν από τον καιρό τους και ο Σαρλ Αζναβούρ γνώρισε τη λογοκρισία του έρωτα, καθώς το τραγούδι του «Apres l’amour» απαγορεύτηκε να μεταδίδεται από τη γαλλική ραδιοφωνία το 1957.

«Τραγουδά τον έρωτα όπως ποτέ πριν δεν τον είχαμε ερμηνεύσει. Με ένα νέο λεξιλόγιο που περιγράφει τις ίδιες τις ερωτικές χειρονομίες. Ναι, πράγματι, ο Σαρλ Αζναβούρ είναι εκείνος που πρώτος τολμά να τραγουδά τον έρωτα έτσι όπως τον αισθανόμαστε, όπως τον κάνουμε, όπως πονάμε», θα πει ο Μορίς Σεβαλιέ γι’ αυτό το τραγούδι. Στο μεταξύ ο στρατηγός Ντε Γκολ αναλαμβάνει την εξουσία και ο Αζναβούρ αναχωρεί για τις μεγάλες του περιοδείες.

Το 1963 ο σόουμαν της Γαλλίας γεμίζει το θρυλικό Κάρνεγκι Χολ των 3.400 θέσεων. Στη συνέχεια επιστρέφει και δίνει την πρώτη του μεγάλη συναυλία στο Ολιμπία στο Παρίσι με τις κλασικές του επιτυχίες «Tu t’laisses aller», «For Me Formidable», «Et pourtant», «La Mamma». Το Παρίσι είναι δικό του όπως και τα αστέρια του που τραγουδάνε εκείνη τη βραδιά για εκείνον: Τζόνι Χαλιντέι, Κατρίν Ντενέβ, Ζυλ Ντασσέν, Μελίνα Μερκούρη, Δαλιδά, Σαρλ Τρενέ, Ζαν Μαρέ.

Μετά την κατάκτηση των μεγάλων αιθουσών, ο Αζναβούρ ανοίγεται και στον κινηματογράφο. Ο Φρανσουά Τριφό εντοπίζει σε εκείνον το ταλέντο του ηθοποιού και το 1960 κάνει γκρο πλαν πάνω στο πρόσωπό του στην ταινία «Tirez sur le pianiste» («Πυροβολήστε τον πιανίστα»). Στις 60 ταινίες όπου εμφανίστηκε οι ρόλοι ήταν σύντομοι ή περιεκτικοί, αλλά που σηματοδοτούσαν το κεντρικό νόημα των σκηνοθετών με τους οποίους συνεργάστηκε: Κλοντ Σαμπρόλ, Ζαν-Πιερ Μοκί, Κριστιάν Μαρκάν, Λουύς Γκίλμπερτ, Ντάγκλας-Χίκοξ, Βόλκερ Σλέντορφ, Ατόμ Εγκογιάν. «Το σενάριο με καθορίζει. Αλλά με ορισμένους σκηνοθέτες γίναμε φίλοι» έγραψε στο βιβλίο των απομνημονευμάτων του με τίτλο «A voix basse» σε μια επιθυμία του να μοιραστεί με τους αναγνώστες του το μυστικό της επιτυχίας του. Επειτα από 1.400 τραγούδια, 70 χρόνια καριέρας και χιλιάδες συναυλίες σε 82 χώρες, ο Αζναβούρ έδειξε ότι ήταν αφοσιωμένος στη δουλειά του.

Το 1968 ο Αζναβούρ παντρεύεται για τρίτη φορά. Η Ούλα Τόρσελ από τη Σουηδία παρέμεινε έως το τέλος η σημαντική γυναίκα της ζωής του. Τα χρόνια κυλάνε, ο Αζναβούρ θεωρείται ο Πρίγκιπας του Μπρόντγουεϊ, οι δίσκοι του πληθαίνουν, το στυλ του είναι δημοφιλές και οι έρωτες ολοένα και πληγώνουν. Ομως εκείνος το 1972 είχε το θάρρος να γράψει ένα τραγούδι υπέρ των ομοφυλοφίλων. Με το «Comme ils dissent» έχει το προβάδισμα σε αυτόν τον χώρο όπου πολλοί μουσικοί αργότερα θα επιδιώξουν να κάνουν καριέρα. Δύο χρόνια μετά, το 1974,  γράφει το πιο επιτυχημένο του αγγλικό τραγούδι: το «She» είναι για έναν μήνα πρώτο στην Αγγλία, ηχογραφείται στα γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και ισπανικά.

Η δεκαετία του ’90 ήταν εποχή τιμητικών διακρίσεων. Ο Σαρλ Αζναβούρ  τραγούδησε για προέδρους, πάπες και τη βασιλική οικογένεια, αλλά και για εκδηλώσεις με ανθρωπιστικό χαρακτήρα. Ως απάντηση στον σεισμό που έπληξε την Αρμενία το 1988, ίδρυσε τον φιλανθρωπικό οργανισμό Aznavour for Armenia  μαζί με τον επιστήθιο φίλο του Λεβόν Σαγιάν. Και το 1999, η μεγάλη επιτυχία του Αζναβούρ, «She», θριαμβεύει για δεύτερη φορά, με ερμηνευτή τον Ελβις Κοστέλο στο σάουντρακ της ταινίας «Notting Hill». Μέσα από αυτήν τη νέα ρομαντική ταινία ο Αζναβούρ  δημιούργησε τη σχέση του με τους ανθρώπους που μόλις αποκτούσαν στις σχέσεις τους τις πρώτες εμπειρίες αγάπης και απώλειας. Ο Σαρλ φαίνεται ότι παραμένει για πάντα νέος.