Χωμενίδης Χρήστος

«Eτσι και κάνουν κάτι που εγώ, με τη μεγάλη και ασύγκριτη σοφία μου, θεωρήσω ότι είναι εκτός ορίων, θα τους καταστρέψω…».  Αν σας ρωτούσαν πριν από μια εβδομάδα από ποιανού το στόμα έχει βγει η φράση, ο νους σας θα πήγαινε στον Δρακουμέλ που αφρίζοντας κυνηγά τα στρουμφάκια. Είτε σε κάποιον εκδικητικό αρχαίο θεό. Τον […]

Οταν κάποτε έκανα εκπομπή στο ραδιόφωνο, είχα την τύχη – και την τιμή – να συνομιλήσω επί δύο ώρες με τη Νάνα Μούσχουρη. Η συνέντευξη μεταδόθηκε ζωντανά. Στο διάλειμμα χτύπησε το τηλέφωνο στο στούντιο. «Είναι ένας», μου είπε η τηλεφωνήτρια, «που έχει καλέσει τρεις φορές και απαιτεί να σου μιλήσει…». «Δώσε μου τον». Μου περνάει η κοπέλα […]

Πώς μοιάζουμε με ζώα τσίρκου! Οπως σαλτάρουν οι εκπαιδευμένες φώκιες κι αρπάζουν τα ψαράκια στον αέρα, έτσι κι εμείς τις ειδήσεις που μας βομβαρδίζουν ακατάπαυστα, πανταχόθεν. Τις χάβουμε βουλιμικά, τις καταπίνουμε αμάσητες. Οσο δε πιο καρυκευμένες είναι – τίγκα στο αλάτι, φουλ στα μπαχάρια -, όσο εντονότερα ερεθίζουν τους δακρυγόνους μας αδένες κι αναστατώνουν το στομάχι […]

Το βράδυ της κηδείας του Τάκη Σπυριδάκη είδα τυχαία στην τηλεόραση τον «Μεγάλο Λεμπόφσκι». Για όσους δεν την έχουν φρέσκια, πρόκειται για τη θρυλικότερη ταινία των αδελφών Κόεν. Για έναν παράδοξο, αριστοτεχνικό συνδυασμό τρελής κωμωδίας και φιλμ νουάρ. Με καταστάσεις που μολονότι εξωφρενικές πείθουν και συνεπαίρνουν τον θεατή. Με χαρακτήρες που θυμίζουν καρτούν και είναι […]

Το νέο έτος ξεκινάει – τυπικά – την 1η Ιανουαρίου. Τότε ωστόσο οι άνθρωποι κάθε άλλο παρά νιώθουν ότι κάνουν μια καινούργια αρχή. Οχι. Ο καινούργιος χρόνος ταυτίζεται εντός μας με την εκπνοή του θέρους

Το διατυπώνω όσο πιο κατηγορηματικά μπορώ. Τάσσομαι υπέρ του γάμου μεταξύ ανθρώπων του ιδίου φύλου. Της ένωσής τους ενώπιον της πολιτείας, μακάρι και της εκκλησίας – άμποτε η εκκλησία να επιστρέψει στην αρχική της ρίζα, να θυμηθεί πως όλοι, όλοι ανεξαιρέτως, έχουμε πλαστεί κατ’ εικόνα του Θεού, ότι η οδός της σωτηρίας δεν είναι το δόγμα, […]

«Σου γράφω από το κρεβάτι. Είμαστε άρρωστοι μαζί με τη θεια σου, από γρίπη και εντερίτιδα. Αυτό είναι το επισφράγισμα μιας εξαντλητικής κούρασης, ενός ξεθεώματος που λέγεται ελαιομάζωμα. Πώς είναι δυνατόν δύο άτομα να μάσουμε τόσα ελιόδεντρα; Τη μέρα δουλειά και τη νύχτα η φροντίδα των παιδιών και των ζώων. Και σίδερα να ήμασταν, θα […]

Διαβάζοντας το δημοσίευμα των «New York Times» για την Ελλάδα στο φύλλο της 5ης Αυγούστου, το χείλι σου θα σκάσει στην έβδομη παράγραφο. Εκεί ο συντάκτης του, παρασυρμένος από το μένος εναντίον της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη, αποκαλύπτει τη βαθιά ιστορική του άγνοια. «Η δικτατορία» σημειώνει «η οποία διήρκεσε από το 1967 μέχρι το 1973…». Ο,τι […]

Οπως διέπλαθαν την ηθική και την αισθητική των ανθρώπων κατά τον 19ο αιώνα τα μεγάλα μυθιστορήματα, κατά τον 20ό αιώνα οι ταινίες του Χόλιγουντ και της Τσινετσιτά (σε εμάς βεβαίως και της Φίνος Φιλμ), έτσι συμβαίνει σήμερα με τα τηλεοπτικά προϊόντα τα οποία δεν αποκαλούνται σίριαλ, μα σειρές. Που δεν μεταδίδονται στην τηλεόραση, αλλά στο […]

«Εσείς πού ήσασταν όταν ο άνθρωπος πάτησε το φεγγάρι;» «ΤΑ ΝΕΑ» έθεσαν το ερώτημα με τη συμπλήρωση μισού αιώνα από την προσσελήνωση του «Apollo 11» σε σαράντα έναν διακεκριμένους Ελληνες που η ηλικία τους τούς επιτρέπει να θυμούνται την 20ή Ιουλίου 1969. Διάβασα τις απαντήσεις με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς όλοι σχεδόν έδιναν ένα σκίτσο της […]

Από τη μετεκλογική Δευτέρα 8 Ιουλίου, οι διαδικτυακοί και μη «ανά την επικράτεια καφενέδες» – όπως τους έλεγε ο αείμνηστος μετρ της δημοσιογραφίας Χάρης Μπουσμπουρέλης – απέκτησαν καινούργιο παιχνιδάκι. Να περνάνε από κόσκινο την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Να την παρατηρούν εξονυχιστικά, να την αναλύουν διεξοδικά. Προτού καν αναλάβει καθήκοντα. «Μα για αυτό δεν τους βγάλαμε;» αναρωτήθηκε η ενενηντάχρονη […]

Η εφηβεία είναι η πιο ορμητική και η πιο ευάλωτη συνάμα ηλικία. Στον άνθρωπο κρατάει έξι πάνω – κάτω χρόνια. Στις χώρες, στις κοινωνίες, η διάρκειά της εξαρτάται από ποικίλους παράγοντες. Συνήθως μάλιστα επανέρχεται κατά τον ρου της Ιστορίας. Σε μια εφηβεία μπήκε η Ελλάδα την άνοιξη του 2010. Απ’ τα Χριστούγεννα στο Πάσχα, εν […]

Το περιστατικό συνέβη τέτοιες μέρες πριν από τέσσερα κιόλας χρόνια. Βρισκόμασταν, μια παρέα φίλων, στο Σύνταγμα, σε ένα από τα συλλαλητήρια του «Μένουμε Ευρώπη». Μας πλησίασε ένας συμπαθής κύριος, «από ποια ΝΟΔΕ έρχεστε, παιδιά;» μας ρώτησε. Τον κοιτάξαμε με απορία – ένας μονάχα ανάμεσά μας γνώριζε ότι ΝΟΔΕ ονομάζονται οι τοπικές οργανώσεις της Νέας Δημοκρατίας. «Από […]

Παρακολουθώντας τον Παύλο Χαϊκάλη στη σκηνή, στο μουσικοχορευτικό «Το δικό μας σινεμά» που ανεβαίνει στο θέατρο Αλσος, μαγεύτηκα. Η κωμική του στόφα, ο ερμηνευτικός του οίστρος, η ιδιοφυής χρήση των εκφραστικών του μέσων τον κατατάσσουν ανάμεσα στους μεγάλους τού είδους: στον Αυλωνίτη, τον Χατζηχρήστο, τον Λογοθετίδη ακόμα ακόμα, για να αναφερθώ στους εκλιπόντες. Το θεώρησα […]

Προχθές πρωτοπήγα στης μάνας μου. Εννοώ στο μνήμα της. Από το απόγευμα της κηδείας της – ένδεκα χρόνια πριν – δεν είχα επιστρέψει εκεί, δεν είχα δει καν το όνομά της χαραγμένο στο μάρμαρο. Δεν το απέφευγα από άποψη. Δεν έβρισκα απλώς κανέναν λόγο. Τη νύχτα της Παρασκευής ονειρεύτηκα ότι ήθελα να της τηλεφωνήσω, να την καλέσω […]

Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ σέρνεται προς τις κάλπες της 7ης Ιουλίου, καθώς ο αρχηγός και τα στελέχη του ετοιμάζονται άκεφα, πένθιμα σχεδόν, να ριχτούν σε μια μάχη ήδη καταδικασμένη, εμείς – κι ας μην υπήρξαμε ποτέ οπαδοί ή ψηφοφόροι τους κι ας συγκρουστήκαμε σφοδρά μαζί τους και ας υβριστήκαμε κι ας συκοφαντηθήκαμε από τα φερέφωνά τους – κάθε […]

Οταν χρειάζεσαι σαράντα πέντε χιλιάδες δικαστικούς αντιπροσώπους προκειμένου να διενεργήσεις τέσσερις εκλογές ταυτόχρονα, επιστρατεύεις οποιονδήποτε διαθέτει τα τυπικά προσόντα. Οποιον φέρει τη δικηγορική ιδιότητα, ακόμα και αν δεν έχει πατήσει σε δικαστήριο από τη δεκαετία του ’90. Ετσι ακριβώς συνέβη και με εμένα. Ελαβα, αρχές Μαΐου, μπουγιουρντί απ’ τον Εισαγγελέα – παρακαλώ – του Αρείου Πάγου να […]

Πρέπει να κόβουμε τα κέρατα των αγελάδων; Πρέπει να κατασκευαστεί πλάι στον ζωολογικό σταθμό μεγάλο σύγχρονο ενυδρείο; Τα καινούργια καθίσματα στα τραμ να είναι ξύλινα ή υφασμάτινα; Τα παραπάνω διλήμματα δεν απασχόλησαν τους κατοίκους της Λιλιπούπολης ούτε τους ήρωες κάποιου από τα σπαρταριστά βιβλία του Ευγενίου Τριβιζά. Ετέθησαν σε δημόσια διαβούλευση στο καντόνι της Βασιλείας […]

«…Σκέφτομαι όμως και το παιδί από το Περιστέρι, που είναι είκοσι χρονών και θέλει να πάει σε μια τεχνική σχολή και θέλει να ‘χει μια καλή επαγγελματική εκπαίδευση για να βρει αύριο δουλειά ως ψυκτικός…». Αυτή ήταν, αυτολεξεί, η φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η συμπολίτευση βεβαίως και τα φερέφωνά της παρέλειψαν το «θέλει» (το ίδιο […]

«Δεν καταλαβαίνω τι σας έχει πιάσει… Κι εγώ στη θέση του το ίδιο θα ‘κανα… Μιλάω για το σκάφος… Ιδίως αν μου άρεσε το ψαροντούφεκο… Δεν απαντάς ε;». Πώς να του απαντούσα, έτσι δεμένο όπως με είχε στην καρέκλα, με τα σαγόνια ορθάνοιχτα, με τα εργαλεία του να σκαλίζουν ούλα και γομφίους; Στυγνά εκμεταλλευόταν την […]

Με κιαλάρει προτού τον δω. Σταματάει εμπρός στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, μου κουνάει το χέρι και μου χαμογελά πλατιά λες κι έχουμε ραντεβού. Ραντεβού μάλλον θα ‘χουμε, το οποίο ανανεώνεται κάθε φορά δίχως εγώ να το παίρνω χαμπάρι. Πώς αλλιώς εξηγείται όποτε κατηφορίζω τη Φωκίωνος Νέγρη να πέφτω επάνω του; Ούτε που ξέρω πού […]

Μπορεί να διαθέτει χάρισμα απαράμιλλο ο πιο προβεβλημένος των ελλήνων μυθιστοριογράφων, η συγκεκριμένη όμως ιδέα του είναι για γέλια. Και δεν χρειάζεται να έχεις καν γνωρίσει τον Ιησού για να το αντιληφθείς αυτό. Τι ισχυρίζεται; Οτι στο παρά πέντε του «Τετέλεσται» παρουσιάστηκε ο Διάβολος μεταμφιεσμένος σε αγγελούδι και Του πρότεινε να Τον κατεβάσει απ’ τον […]

Σκέφτομαι πως αν δεν αλληλοσφαχτήκαμε, εάν δεν έλαβε η σύγκρουση ανάμεσα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς – ανάμεσα έπειτα σε πρεσπολάτρες και πρεσπομάχους – αιματηρές διαστάσεις, δεν το χρωστάμε στην ψυχραιμία μας. Μα στο ακριβώς αντίθετο. Στην έμφυτη τάση μας προς την υπερβολή. Στο μελό θυμικό μας. Κάθε επεισόδιο του δημόσιου βίου το φορτώνουμε με τόσο συναίσθημα – ενθουσιασμό, […]

«Πριν γίνει σαδιστής βασανιστής στη Μακρόνησο. Προτού πρωτοστατήσει στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Πριν μετατρέψει το ΕΑΤ-ΕΣΑ – στο σημερινό Πάρκο Ελευθερίας – σε κολαστήριο για όποιους πιάνονταν για αντίσταση στη χούντα. Προτού προδώσει ως αόρατος δικτάτωρ την Κύπρο… Το μακρινό 1941, ο Δημήτριος Ιωαννίδης είχε πολεμήσει σθεναρά με τους Ευέλπιδες στη Μάχη της Κρήτης. Κι έπειτα, […]

«Πόσο μου έχει λείψει», μου είπε ένας φίλος, επιρρεπής στη νοσταλγία, «πόσο μου έχει λείψει ο προεκλογικός πανζουρλισμός. Πριν απ’ τις νέες τεχνολογίες». «Τι εννοείς;» τον κοίταξα σχεδόν σοκαρισμένος, λες και μού είχε ομολογήσει κάποιο βίτσιο του. «Τις ντουντούκες μήπως, στα αυτοκίνητα που αλώνιζαν στις γειτονιές και μας φλόμωναν με συνθήματα και ξεσηκωτικά δήθεν τραγούδια; […]

Σας έχει συμβεί να αντικρίσετε τον εαυτό σας στο διπλανό τραπέζι ή παγκάκι ή κάθισμα λεωφορείου; Σε ένα διήγημά του ο ηλικιωμένος Χόρχε Λουίς Μπόρχες συναντάει το παιδί που κάποτε υπήρξε σε ένα πάρκο στην Ελβετία. Του πιάνει μάλιστα την κουβέντα, έχουν έναν διάλογο σαγηνευτικό μέσα στον παραλογισμό του. Εγώ δεν φάνηκα τόσο τολμηρός, τόσο […]

Ως παιδάκια ήμασταν διχασμένα. Τα μισά υποστηρίζαμε πως η άνοιξη μπαίνει μόλις εμφανιστούν παγωτά στα περίπτερα. Τα άλλα μισά τη μέρα που οι μαμάδες μας θα μας αφήσουν να φορέσουμε σορτς. Η αυστηρή δασκάλα (σύζυγος χωροφύλακος δήλωνε όλη καμάρι και ίσιωνε το κάδρο με το πουλί της χούντας), η παχουλή κυρία μας με την πορτοκαλί […]

Φουρτούνιασε το πανελλήνιο – οι ακαταπαύστως έστω πολιτικολογούντες μέσω Διαδικτύου – με τη δήλωση του Νίκου Αλιβιζάτου: «Ο Τσίπρας πιάνει πουλιά στον αέρα!» Πόσω δε μάλλον όταν ο έξοχος καθηγητής πρόσθεσε πως ο Πρωθυπουργός είναι πολύ συμπαθής, πολύ γοητευτικός στη διά ζώσης επαφή. «Βλασφήμησε, βλασφήμησε!» σηκώθηκε βοή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Τι χρείαν έχομεν μαρτύρων;». Υπάρχουν λοιπόν […]

Κεραυνοβόλος έρωτας υπάρχει – κεραυνοβόλα φιλία όχι; Υπάρχει και παραϋπάρχει! Εκείνους τους δυο τούς στοιβάξανε σε ένα μεταγωγικό αεροπλάνο στην Τανάγρα, αρχές Ιουλίου του 1974, και ώσπου να προσγειωθούν στη Λευκωσία είχαν γίνει κολλητοί. Δεν είχαν ξεσπάσει τα τρομερά γεγονότα – το πραξικόπημα και η εισβολή -, είχαν ωστόσο απόλυτη συνείδηση πως τους στέλνουν για πόλεμο. Αλλά […]

Σας γράφω από τη Ναύπακτο. Μόλις προσκύνησα το ωραιότατο άγαλμα του Μιγκέλ Θερβάντες που βρίσκεται στα τείχη του παλιού λιμανιού. Τι δουλειά έχει εδώ ο μέγας συγγραφέας; Πολέμησε στις 7 Οκτωβρίου 1571, στη ναυμαχία της Ναυπάκτου, όπου οι ευρωπαϊκές δυνάμεις κατέστρεψαν τον οθωμανικό στόλο και διέσωσαν τον δυτικό πολιτισμό. Εχασε μάλιστα ο Θερβάντες το αριστερό […]

«Χτυπάει – που λες – η πόρτα, ανοίγει η μαμά μου και ποιες βλέπει στο κατώφλι; Δύο κοπελίτσες από το παραδιπλανό σπίτι! Καταλαβαίνεις, εργαζόμενες, ελευθερίων ηθών… “Ο μπαρμπα-Αλέξανδρος”, της λένε, “κυρα-Κατίνα, ξέχασε σε εμάς το πουγκί του”. Το βγάζει η μία από τον κόρφο της και της το δίνει. Τις ευχαρίστησε η μαμά – να μην τις ευχαριστήσει; […]

«…Πάνω ίσως κι από την ομορφιά ή το ταλέντο, πάνω από την ευφυΐα ή τον πλούτο, πάνω από τη γενναιοδωρία ή την πραότητα – τι ξεχασμένη λέξη η τελευταία… -, η αρετή που περισσότερο εκτιμάται στις μέρες μας είναι η διαφορετικότητα. Το να είσαι διαφορετικός. Από ποιους; Απ’ τους άλλους. Μα όλοι είμαστε ανέκαθεν διαφορετικοί μεταξύ […]